Les années qui cognent - Anne Sylvestre

Il y a des années qui cognent

Et qui dégagent le chemin

Où on en reçoit plein la trogne

Où on se sent plus orphelin

Il y a des années si grises

Qu’on ne sait plus où se cacher

Les copains ont fait la valise

Sans qu’on ait pu les empêcher

Quand de parler on sera ivres

Quand on aura même pleuré

On n' pensera plus à les suivre

Mais on n' sera pas consolés

Faudra continuer à vivre

Il y a des années voraces

Qui nous dévorent dans la main

Fonfon, Jeannot, Luce et j’en passe

Et je ne parle que des miens

Pour mieux conjurer la colère

On se rapproche, on se tient chaud

On sent qu’un danger se resserre

On en plaisante, on chante faux

Quand de parler on sera ivres

Quand on aura même pleuré

On n' pensera plus à les suivre

Mais on n' sera pas consolés

Faudra continuer à vivre

Il y a des années mauvaises

Et qui ne tournent pas très rond

Qui nous font dire des fadaises

Qui nous font pleurer pour de bon

Mais nous donnent envie de nous battre

Et de tenir et de flamber

De gravir enfin quatre à quatre

L’escalier qui reste à grimper

Quand de parler on sera ivres

Quand on aura même pleuré

On n' pensera plus à les suivre

Mais on n' sera pas consolés

Faudra continuer à vivre

Faudra continuer à vivre

Er kloppen jaren

En wie maakt de weg vrij?

Waar we ons hoofd vol van krijgen

Waar we ons meer verweesd voelen

Er waren jaren zo grijs

Dat we niet meer weten waar we ons moeten verstoppen

De maatjes ingepakt

Zonder ze te kunnen voorkomen

Wanneer om te praten zullen we dronken zijn

Als we zelfs maar hebben gehuild

We zullen er niet meer aan denken om ze te volgen

Maar we zullen niet getroost worden

Moet blijven leven

Er zijn vraatzuchtige jaren

Wie verslindt ons in de hand

Fonfon, Jeannot, Luce enzovoort

En ik heb het alleen over de mijne

Om woede beter af te weren

We komen dichterbij, we houden het warm

We voelen dat er een gevaar nadert

We maken er grappen over, we zingen vals

Wanneer om te praten zullen we dronken zijn

Als we zelfs maar hebben gehuild

We zullen er niet meer aan denken om ze te volgen

Maar we zullen niet getroost worden

Moet blijven leven

Er zijn slechte jaren

En dat draait niet erg rond

Wie laat ons onzin praten?

Dat maakt ons aan het huilen voor goed

Maar laat ons willen vechten

En vasthouden en blaze

Om eindelijk vier aan vier te klimmen

De trap die nog moet worden beklommen

Wanneer om te praten zullen we dronken zijn

Als we zelfs maar hebben gehuild

We zullen er niet meer aan denken om ze te volgen

Maar we zullen niet getroost worden

Moet blijven leven

Moet blijven leven