Le petit homme et les pommes - Anne Sylvestre

Il était un petit homme qui aimait manger des pommes

Mais n’savait pas les compter, hé, hé, mais n’savait pas les compter

Et un autre petit homme qui faisait pousser des pommes

Mais n’aimait pas les manger, hé hé, mais n’aimait pas les manger.

Quand le premier petit homme vit toutes ces belles pommes

Il dit «J'voudrais en manger», hé hé, il dit «J'voudrais en manger»

«Si tu veux manger mes pommes"dit le deuxième petit homme

«Il faudra me les payer, hé hé, il faudra me les payer.

Et pour me payer mes pommes, pour que j’en fasse la somme

Il faudra bien les compter, hé hé, il faudra bien les compter.»

«Je sais bien manger des pommes"dit le premier petit homme

Mais je ne sais pas compter, hé hé, mais je ne sais pas compter.»

«Pas de comptes, pas de pommes"dit le deuxième petit homme

«Moi j’ai besoin de manger, hé hé, moi j’ai besoin de manger.»

«Mais tu peux manger tes pommes"dit le premier petit homme.

«Pour ça, faudrait les aimer !

Hé hé, pour ça, faudrait les aimer !

Donc tu fais pousser tes pommes"dit le premier petit homme

Rien que pour les faire compter, hé hé, rien que pour les faire compter

Et moi qui aime les pommes, parce que tu es économe

Je n’pourrais pas en manger, hé hé, je n’pourrais pas en manger.»

«Si tu veux manger des pommes"dit le deuxième petit homme

Il faudra les faire pousser, hé hé, il faudra les faire pousser

Ou bien encore, mon bonhomme, tu devras apprendre comme

Comment faire pour les compter, hé hé, comment faire pour les compter.»

Mais le premier petit homme dit «Je m’en vais faire une somme

Et me passer de dîner, hé hé, et me passer de dîner.»

Hij was een kleine man die graag appels at

Maar wist niet hoe ze te tellen, hey, hey, maar wist niet hoe ze te tellen

En nog een kleine man die appels kweekt

Maar at ze niet graag, hehe, maar at ze niet graag.

Toen de eerste kleine man al die mooie appels zag

Hij zei: "Ik zou graag wat willen eten", hey hey, hij zei: "Ik zou graag wat willen eten"

"Als je mijn appels wilt eten" zei de tweede kleine man

"Je zult ze aan mij moeten betalen, hey, je zult ze aan mij moeten betalen.

En om mijn appels voor me te kopen, om de som te maken

We zullen ze moeten tellen, hé, we zullen ze moeten tellen."

"Ik weet hoe ik appels moet eten" zei de eerste kleine man

Maar ik kan niet tellen, hé, maar ik kan niet tellen."

"Geen rekeningen, geen appels" zei de tweede kleine man

"Ik moet eten, hé, ik moet eten."

'Maar je kunt je appels wel opeten', zei de eerste kleine man.

“Daarvoor zou je van ze moeten houden!

Hey hey, daarvoor zou je van ze moeten houden!

Dus je kweekt je appels" zei de eerste kleine man

Gewoon om ze te laten tellen, hey hey, gewoon om ze te laten tellen

En ik die van appels houdt, omdat jij zuinig bent

Ik kon het niet eten, hey, ik kon het niet eten."

"Als je appels wilt eten" zei de tweede kleine man

Ik moet ze laten groeien, hey hey, ik moet ze laten groeien

Of anders, mijn man, moet je leren hoe

Hoe ze te tellen, hey hey, hoe ze te tellen.”

Maar de eerste kleine man zei: "Ik ga een dutje doen

En sla het avondeten over, hé, en sla het avondeten over."