Le baromètre - Anne Sylvestre

Un rustique baromètre

Voyait une tragédie

Il comportait deux fenêtres

Pour le soleil, pour la pluie

D’un côté, la mignonnette

Coiffée d’un chapeau à fleurs

Et de l’autre, le poète

Des nuages plein le cœur

Elle, méridionale

Sortait au moindre rayon

La joue rose et virginale

Et le rire en carillon

Lui, Breton venu des brumes

En capelant son ciré

Défiait grippes et rhumes

Équinoxes et marées

Bref, une histoire vulgaire

Tant il est vrai qu’aujourd’hui

Las de se faire la guerre

Autant de couples s’oublient

Pourtant, ces deux-là, naguère

Avaient aimé tout pareil

Le brouillard et la lumière

Les averses et le soleil

Puis lentement, comme s’use

Une marche sous les pas

L’un aime et l’on s’en amuse

Ce que l’autre n’aime pas

La petite et son beau fixe

Et l’amateur de brouillard

À la fin du compte risquent

De se réveiller trop tard

Elle a mis sa robe rose

Lui se renfrogne, elle rit

Mais une averse l’arrose

Vite, vite, elle s’enfuit

Excusez, je suis frileuse

Je vous aurais bien parlé

Je suis un peu malheureuse

Boutonnez votre ciré

Fallait bien que l’amour fasse

Un effort cette fois-là

Le soleil refit surface

Et la pluie se colora

Un vieux reste de sagesse

Leur fit aimer l’arc-en-ciel

Et retrouver la tendresse

Autant dire l’essentiel

Et retrouver la tendresse

Autant dire l’essentiel

Een rustieke barometer

zag een tragedie

Het had twee ramen

Voor de zon, voor de regen

Aan de ene kant de mignonette

Het dragen van een gebloemde hoed

En aan de andere kant de dichter

wolken vol hart

Zij, zuidelijk

Kwam uit bij de geringste straal

De rooskleurige en maagdelijke wang

En het gelach klinkt

Hem, Breton, kom uit de mist

Zijn oliehuid inpakken

Trotseerde griep en verkoudheid

Equinoxen en getijden

Kortom, een vulgair verhaal

Zo veel dat het waar is dat vandaag

Moe van de oorlog

Zoveel stellen vergeten elkaar

Toch deze twee, ooit

Ik vond het allemaal hetzelfde

Mist en licht

Douches en zon

Dan langzaam, terwijl het slijt

Een wandeling onder voetstappen

De een houdt van en de ander heeft plezier

Wat de ander niet leuk vindt

De kleine en haar schoonheid gerepareerd

En de mistliefhebber

Aan het einde van het rekeningrisico

Te laat wakker worden

Ze trok haar roze jurk aan

Hij fronst, zij lacht

Maar een stortbui bevloeit het

Snel, snel, ze rent weg

Pardon, ik heb het koud

Ik zou met je hebben gesproken

Ik ben een beetje ongelukkig

Knoop je oliejas dicht

Liefde moest doen

Een poging deze keer

De zon kwam weer boven

En de regen werd gekleurd

Een oud overblijfsel van wijsheid

Zorgde ervoor dat ze van de regenboog hielden

En vind tederheid

Het volstaat om het essentiële te zeggen

En vind tederheid

Het volstaat om het essentiële te zeggen