La rose des vents - Anne Sylvestre

Laisse-moi t’offrir la rose des vents

Laisse-moi t’offrir ce reflet mouvant

D’une algue à sa pointe d’argent

Bougeant

Entre mes mains, la voile

D’un vaisseau tout blanc

Reçois la rose pâle

De mes doigts tremblants

Elle est la fleur de nos rencontres

Celle que mon cœur gardera

Depuis toujours, elle nous montre

Tous les chemins de tous ses bras

À l’heure où les ombres s’allongent

Au jour d’une proche saison

Nous irons pourchasser nos songes

Aux quatre coins de l’horizon

Laisse-moi t’offrir la rose des vents

Laisse-moi t’offrir ce reflet mouvant

D’une algue à sa pointe d’argent

Bougeant

Entre mes mains, la voile

D’un vaisseau tout blanc

Reçois la rose pâle

De mes doigts tremblants

Tes mains, dans le jardin des algues

Ont pris les miennes follement

J’y ai reçu l’unique bague

Où tournent encore nos serments

Au prix d’un cœur, l’amour s’achète

Et tes paroles que je crois

S’en sont allées dans la tempête

Aux quatre vents, signe de croix

Laisse-moi t’offrir la rose des vents

Laisse-moi t’offrir ce reflet mouvant

D’une algue à sa pointe d’argent

Bougeant

Entre mes mains, la voile

D’un vaisseau tout blanc

Reçois la rose pâle

De mes doigts tremblants

Tout environné de sirènes

Aux cheveux lents comme ruisseau

Aux yeux pâlis de souveraine

S’en reviendra notre vaisseau

Et nous dirons à nos images

À nos enfants aux yeux trop las

«Le plus beau de tous les voyages

C’est celui qu’on ne fera pas»

Laat me je de roos van de wind geven

Laat me je deze ontroerende reflectie geven

Van zeewier tot zijn zilveren punt

In beweging

In mijn handen het zeil

Van een geheel wit schip

Ontvang de bleke roos

Van mijn trillende vingers

Zij is de bloem van onze ontmoetingen

Degene die mijn hart zal bewaren

Ze heeft ons altijd laten zien

Alle wegen met al zijn armen

Wanneer de schaduwen langer worden

Op de dag van een sluitend seizoen

We gaan onze dromen najagen

Naar de vier hoeken van de horizon

Laat me je de roos van de wind geven

Laat me je deze ontroerende reflectie geven

Van zeewier tot zijn zilveren punt

In beweging

In mijn handen het zeil

Van een geheel wit schip

Ontvang de bleke roos

Van mijn trillende vingers

Jouw handen, in de zeewiertuin

Heb de mijne gek gemaakt

Ik ontving daar de enige ring

Waar draaien onze eden nog steeds?

Voor de prijs van een hart kan liefde worden gekocht

En je woorden geloof ik

Weg in de storm

Aan de vier winden, teken van het kruis

Laat me je de roos van de wind geven

Laat me je deze ontroerende reflectie geven

Van zeewier tot zijn zilveren punt

In beweging

In mijn handen het zeil

Van een geheel wit schip

Ontvang de bleke roos

Van mijn trillende vingers

Allemaal omringd door sirenes

Haar traag als een stroom

Met de bleke ogen van een soeverein

Ons schip zal terugkeren

En we zullen tegen onze beelden zeggen

Aan onze kinderen wiens ogen te moe zijn

"De mooiste van alle reizen

Dat gaan we niet doen."