La Rochelle par la mer - Anne Sylvestre

J’suis retournée à La Rochelle

Mais je ne l’ai pas retrouvée

Pourtant, je crois, la route est belle

Pardon, je l’ai pas regardée

Mais, quand j’ai marché dans la ville

Je ne m’y suis pas reconnue

J’y revenais le cœur tranquille

Je n’y marchais pas les pieds nus

Mais La Rochelle par la mer

Par un beau soir, plein vent arrière

Mais La Rochelle par la mer

Avec un bateau grand ouvert

Que c'était beau !

Et la guitare

Sur ses cordes vieilles chanta

Nous étions six à n’y pas croire

À la beauté de ce soir-là

La Rochelle, ma belle

Depuis que j’ai vu tes deux tours

Je te compte avec mes amours

Je te compte avec mes amours

Pour parvenir à La Rochelle

Une semaine avait suffi

Mer et soleil, vent dans nos ailes

Le vent ne soufflait que la nuit

Le sommeil nous livrait bataille

J’en ai vu des soleils levants

J’en ai dormi, vaille que vaille

Des heures sur le pont brûlant

Puis La Rochelle par la mer

Nous accueillit dans sa lumière

Puis La Rochelle, port ouvert

Nous prit entre ses tours de pierre

Puis, le soir, la ville endormie

Nous offrait ses cours, ses maisons

Où la guitare, la jolie

Nous déroulait une chanson

La Rochelle, ma belle

Depuis que j’ai vu tes deux tours

Je te compte avec mes amours

Je te compte avec mes amours

Fallut rester à La Rochelle

Quatre ou cinq jours, je ne sais plus

Si la mer se montrait rebelle

La ville a senti nos pieds nus

Puis un soir, par vent favorable

Il fallut la quitter pourtant

En une sortie mémorable

On repartit en louvoyant

De La Rochelle par la mer

Nous repartions, vent de travers

Puis La Rochelle sur la mer

Ne fut bientôt qu’une lumière

Mes compagnons de ce voyage

Sans doute ils se reconnaîtront

N’oublieront pas le bateau sage

Et la guitare et les chansons

La Rochelle, ma belle

Je ne verrai plus tes deux tours

Avec mes yeux des anciens jours

Mais tu restes avec mes amours

Avec mes amours

Ik ging terug naar La Rochelle

Maar ik kon haar niet vinden

Toch geloof ik dat de weg mooi is

Sorry, ik heb niet gekeken

Maar toen ik door de stad liep

Ik herkende mezelf niet

Ik kwam terug met een gerust hart

Ik liep daar niet op blote voeten

Maar La Rochelle aan zee

Op een mooie avond, volle wind in de rug

Maar La Rochelle aan zee

Met een boot wijd open

Hoe prachtig!

En de gitaar

Op zijn oude snaren zong

We waren met zes die het niet konden geloven

Naar de schoonheid van die nacht

La Rochelle, mijn mooie

Sinds ik je twee torens zag

Ik reken je met mijn liefdes

Ik reken je met mijn liefdes

La Rochelle . bereiken

Een week was genoeg

Zee en zon, wind in onze vleugels

De wind blies alleen 's nachts

Slaap gaf ons strijd

Ik heb opkomende zonnen gezien

Ik heb er op de een of andere manier doorheen geslapen

Uren op de brandende brug

Dan La Rochelle over zee

Verwelkomde ons in zijn licht

Dan La Rochelle, haven open

Nam ons mee tussen zijn stenen torens

Dan, 's avonds, de slapende stad

Heeft ons zijn cursussen, zijn huizen aangeboden

Waar de gitaar, de mooie

Een lied ontrolde ons

La Rochelle, mijn mooie

Sinds ik je twee torens zag

Ik reken je met mijn liefdes

Ik reken je met mijn liefdes

Moest in La Rochelle blijven

Vier of vijf dagen, ik weet het niet

Als de zee opstandig bleek

De stad voelde onze blote voeten

Dan op een avond, met een gunstige wind

We moesten haar echter achterlaten

In een onvergetelijk uitje

We verlieten het weven

Van La Rochelle over zee

We gingen weg, zijwind

Dan La Rochelle aan zee

Was al snel slechts een licht

Mijn metgezellen op deze reis

Ze zullen elkaar ongetwijfeld herkennen

Zal de wijze boot niet vergeten

En de gitaar en de liedjes

La Rochelle, mijn mooie

Ik zal je twee torens niet meer zien

Met mijn oude ogen

Maar je blijft bij mijn liefdes

Met mijn liefdes