La chambre d'or - Anne Sylvestre

Quand je t’aimerai trop pour encore le dire

Quand je l’aurai tant dit que les mots seront morts

Et quand je connaîtrai tes mille et un accords

Quand tu sauras par cœur mes mille et un sourires

Quand pour tenter de dire encore que je t’aime

Il ne me restera qu'à me noyer pour toi

Pour un geste nouveau que tu n’attendes pas

Pour que la vie, un peu, surpasse les poèmes

Change-moi de pays

Change-moi de tendresse

Change-moi cet amour qui s’endort

Et trouve-moi plus belle encore que les princesses

Dormant dans leur chambre d’or

Dormant dans leur chambre d’or

Mais quand je t’aimerai bien moins que les nuages

Quand je préférerai les vagues à tes mains

Le sable à ta chaleur, quand je dirai «demain»

Et quand je deviendrai comme le vent sauvage

Quand je préférerai poser mes mains dans l’herbe

Plutôt que les laisser rêver dans tes cheveux

Quand un ciel gris me plaira plus que dans tes yeux

Ce mélange incertain de tranquille et d’acerbe

Change-moi de pays

Change-moi de tendresse

Change-moi cet amour qui s’endort

Et trouve-moi plus belle encore que les princesses

Dormant dans leur chambre d’or

Dormant dans leur chambre d’or

Quand je t’aimerai tant que, pour être un peu tendre

Il me faudra chercher des mots plus grands que nous

Qu’il ne nous restera qu'à tomber à genoux

Alors, je t’en supplie, refuse de m’entendre

Si je m’accroche à toi, emploie la violence

Si je me jette à l’eau, ne viens pas me chercher

Notre amour n’a besoin de feindre ou de tricher

On dirait, à le voir, que tout juste il commence

Donne-moi ce pays

Donne-moi la tendresse

Laisse-moi cet amour

S’il s’endort

Et vois, je suis plus belle encore

Que les princesses

Bâtis-moi ma chambre d’or

Bâtis-moi ma chambre d’or

Bâtis-moi ma chambre d’or

Als ik teveel van je hou om het nog een keer te zeggen

Wanneer ik het zo vaak heb gezegd dat de woorden dood zullen zijn

En als ik je duizend-en-een akkoorden ken

Als je uit je hoofd weet dat mijn duizend-en-een glimlacht

Wanneer moet je proberen te zeggen dat ik weer van je hou

Ik hoef alleen maar voor jou te verdrinken

Voor een nieuw gebaar dat je niet verwacht

Zodat het leven, een beetje, gedichten overtreft

verander mijn land

Verander mij van tederheid

Verander me deze liefde die in slaap valt

En vind me mooier dan de prinsessen

Slapen in hun gouden kamer

Slapen in hun gouden kamer

Maar als ik veel minder van je hou dan van de wolken

Wanneer ik de golven verkies boven jouw handen

Het zand naar jouw hitte, als ik 'morgen' zeg

En wanneer ik word als de wilde wind

Wanneer ik liever mijn handen in het gras steek

In plaats van ze in je haar te laten dromen

Wanneer een grijze lucht me meer behaagt dan in jouw ogen

Deze onzekere mix van rust en bitter

verander mijn land

Verander mij van tederheid

Verander me deze liefde die in slaap valt

En vind me mooier dan de prinsessen

Slapen in hun gouden kamer

Slapen in hun gouden kamer

Als ik zoveel van je hou dat, om een ​​beetje teder te zijn

Ik zal moeten zoeken naar woorden die groter zijn dan wij

We zullen gewoon op onze knieën moeten vallen

Dus luister alsjeblieft niet naar me

Als ik me aan je vastklamp, gebruik dan geweld

Als ik de sprong waag, kom me dan niet zoeken

Onze liefde hoeft niet te doen alsof of vals te spelen

Het lijkt erop dat hij net begint

Geef me dat land

Geef me tederheid

laat me deze liefde

Als hij in slaap valt

En kijk, ik ben nog mooier

dat de prinsessen

Bouw me mijn gouden kamer

Bouw me mijn gouden kamer

Bouw me mijn gouden kamer