Je te cherchais déjà - Anne Sylvestre

Quand J’avais dix ans, que tu en avais treize

J’aurais bien voulu te connaître un peu

On aurait couru les jambes à l’aise

On aurait joué presque avec le feu

Et dans les fourrés, dans les terrains vagues

On aurait joué ensemble aux Indiens

À la fausse guerre où le cœur divague

À la vraie maraude où l’on ne craint rien

Qu’il y avait loin, de ma bande à la tienne !

Mais, pour autant qu’il m’en souvienne

Au milieu de ces gamins

Je te cherchais déjà

Je te cherchais déjà

Quand j’avais dix ans, que j'étais sauvage

J’aurais bien voulu être ton copain

Va !

Je courais vite et j’avais pas l'âge

De tenir mes jupes et de parler bien

Je n’hésitais pas à jeter des pierres

Ou à m’embusquer dans le grand mûrier

Quand on se battait, j'étais l’infirmière

Quand on naviguait, j'étais le gabier

Qu’il y avait loin, de ma barque à la tienne !

Mais, pour autant qu’il m’en souvienne

Au milieu de ces gamins

Je te cherchais déjà

Je te cherchais déjà

Quand j’avais dix ans, tu aurais pas eu honte

D'être mon ami: je ne pleurais pas

Je ne tenais pas encore le compte

Des petits chagrins, j’aimais les combats

Et si je devins ensuite peureuse

C’est qu’on me l’apprit avec le latin

Dès lors je sortis de l'époque heureuse

Où l’on s'égratigne aux mêmes chemins

Qu’il y avait loin, de ma branche à la tienne !

Mais, pour autant qu’il m’en souvienne

Au milieu de ces gamins

Je te cherchais déjà

Je te cherchais déjà

Quand j’avais seize ans, que tu étais un homme

J’aurais pas voulu te connaître, va !

J’aurais pas voulu que tu saches comme

Comme j'étais bête à cet âge-là

Si tu étais bien comme je t’imagine

Tu m’aurais fait mal, tu m’aurais fait peur

Il valait bien mieux sur d’autres gamines

T’exercer les dents à défaut du cœur

Il a fallu qu’enfin on se rencontre

Trois fois dix ans, tu fais le compte

Faut qu’on s’aime trois fois plus

Je ne regrette pas, je ne regrette pas

De t’avoir si longtemps cherché déjà

Toen ik tien was, was jij dertien

Ik had je graag een beetje leren kennen

We zouden hebben gerend met onze benen op ons gemak

We speelden bijna met vuur

En in het struikgewas, in de woestenijen

We zouden samen indianen hebben gespeeld

Naar de nepoorlog waar het hart dwaalt

Naar de echte plundering waar niets wordt gevreesd

Hoe ver was het van mijn bende naar de jouwe!

Maar voor zover ik me herinner

Te midden van deze kinderen

Ik was al naar je op zoek

Ik was al naar je op zoek

Toen ik tien was, toen ik wild was

Ik had graag je vriendje willen zijn

Gaan !

Ik rende snel en ik was minderjarig

Om mijn rokken vast te houden en goed te praten

Ik aarzelde niet om stenen te gooien

Of op de loer liggen in de hoge moerbeiboom

Toen we aan het vechten waren, was ik de verpleegster

Toen we aan het zeilen waren, was ik de topman

Hoe ver was het van mijn boot naar de jouwe!

Maar voor zover ik me herinner

Te midden van deze kinderen

Ik was al naar je op zoek

Ik was al naar je op zoek

Toen ik tien was, zou je je niet hebben geschaamd

Om mijn vriend te zijn: ik huilde niet

Ik heb nog niet geteld

Kleine zorgen, ik hield van de gevechten

Wat als ik de volgende keer bang zou worden?

Ik heb het met Latijn geleerd

Vanaf dat moment kwam ik uit de gelukkige tijd

Waar we dezelfde paden betreden

Hoe ver was het van mijn filiaal naar het jouwe!

Maar voor zover ik me herinner

Te midden van deze kinderen

Ik was al naar je op zoek

Ik was al naar je op zoek

Toen ik zestien was, was je een man

Ik had je niet willen kennen, kom op!

Ik zou niet gewild hebben dat je het zou weten als

Wat was ik dom op die leeftijd

Als je was zoals ik me je voorstel

Je zou me pijn hebben gedaan, je zou me bang hebben gemaakt

Hij was veel beter op andere kinderen

Om je tanden te oefenen in gebreke van je hart

We moesten elkaar eindelijk ontmoeten

Drie keer tien jaar, tel je mee

We moeten drie keer meer van elkaar houden

Ik heb geen spijt, ik heb geen spijt

Om al zo lang naar je te zoeken