Jalousie sous l'arbre - Anne Sylvestre

J’ai froid, j’ai froid

Mais pourquoi ça fait mal comme ça?

Quand on sait qu’on ne devrait pas

Qu’il faut s’en foutre

J’ai froid

Et la lumière à la fenêtre

Je suis là comme un papillon

Je vais rester collée peut-être

Et brûler, brûler pour de bon

C'était à moi, ce qu’il lui donne

Il lui fait tout ce que j’aimais

Et la voleuse qui bourdonne

Qui se roule, je la tuerai !

J’ai froid, j’ai froid

Reviens dans mon lit, dans ma vie

Me tenir chaud, la longue nuit

La nuit d’embûches

J’ai froid

C’est l’enfer de ne pas en être

Pauvresse, guenille usée

Se déchirer sous la fenêtre

Imaginer, imaginer

Ce sourire de loup sauvage

Qui lui venait à chaque fois

Qu’elle le voie, ça me saccage !

Il y a crime !

Il est à moi !

J’ai froid, j’ai froid

Et puis que ses ongles te griffent

Où j’ai laissé mes cicatrices

Je ne veux pas !

J’ai froid

Rentrer dans mon trou, dans mon antre

Pour te pleurer.

Vider, vider

Tout ce qui hurle dans mon ventre

Tout ce qui veut me déchirer

Et qu’au moins je garde au visage

La trace de cet amour mort

Le sel, le sel qui me ravage

Mais je me trompe, il brûle encore

J’ai froid, j’ai froid

Plus je me traîne et plus je vois

Que jamais personne viendra

Combler ce gouffre

J’ai froid

Ik heb het koud, ik heb het koud

Maar waarom doet het zo'n pijn?

Wanneer we weten dat we dat niet zouden moeten doen

Wie kan het schelen

Ik heb het koud

En het licht in het raam

Ik ben hier als een vlinder

Ik blijf misschien in de buurt

En branden, branden voorgoed

Het was van mij, wat hij haar geeft

Hij doet alles met haar waar ik van hield

En de zoemende dief

Wie rondrolt, ik vermoord haar!

Ik heb het koud, ik heb het koud

Kom terug naar mijn bed, terug naar mijn leven

Houd me warm, de lange nacht

De nacht van de valkuilen

Ik heb het koud

Het is een hel om niet te zijn

Armoede, versleten vodden

Scheuren onder het raam

stel je voor, stel je voor

Die wilde wolf glimlach

Die elke keer bij hem opkwam

Laat haar het zien, het maakt me van streek!

Er is misdaad!

Hij is van mij !

Ik heb het koud, ik heb het koud

En dan krabben haar vingernagels je

Waar ik mijn littekens achterliet

Ik wil niet !

Ik heb het koud

Ga in mijn hol, in mijn hol

Om om je te rouwen.

Leeg, leeg

Alles wat in mijn buik schreeuwt

Alles wat me uit elkaar wil scheuren

En dat houd ik tenminste in mijn gezicht

Het spoor van deze dode liefde

Het zout, het zout dat me teistert

Maar ik heb het mis, het brandt nog steeds

Ik heb het koud, ik heb het koud

Hoe meer ik sleep, hoe meer ik zie

dat er nooit iemand zal komen

Overbrug deze kloof

Ik heb het koud