Il me manquait une chanson - Anne Sylvestre

Il me manquait une chanson

Je sais, je vous l’ai déjà faite

Et pardon si je me répète

Quatre fois si mon compte est bon

Mais bouffant le même crayon

Posée devant la même planche

On se raccroche aux mêmes branches

Excusez si je tourne en rond

Il me manquait une chanson

Avant de l'écrire elle était

Posée là devant la fenêtre

L’idée venait juste de naître

Et quelques phrases lui poussaient

C'était simple, il me la fallait

Elle était là comme une bulle

Elle m’a dit — T’es ridicule

Moi, tout le monde me connaît !

Avant de l'écrire, elle était

Celle écrite après celle-là

À contrecœur, quand tout résiste

M’a dit: Je suis tellement triste

Tu ne peux pas leur faire ça !

— Moi, je veux bien pour cette fois

Chanter «youpi, la vie est belle

Tout le monde est heureux» mais elle

M’a dit: Non !

N’exagère pas !

Celle écrite après celle-là

Quand j’ai voulu parler de moi

Elle dit: Tu parles de femmes

C’est à la mode, ça, Madame !

— Mais enfin qu’est-ce que tu crois?

J’ai tout redit cent et cent fois

Enfin, depuis belle lurette

Qu’on y recolle une étiquette

Moi, ça me fout le cœur en croix

Quand j’ai voulu parler de moi

À la suivante alors j’ai dit:

— Bon, je vais parler d’autre chose

— On dira que tu te reposes

On dira que tu te trahis

— Et si je dis que c’est fini

Qu’enfin je n’ai plus rien à dire?

— Arrête, ne me fais pas rire

Tu es morte que tu écris

À la suivante, alors, j’ai dit:

— Enfin m’est venue une idée

Je vous donne tout, pêle-mêle

Les mots, le cœur, la ritournelle

Et c’est vous qui vous la ferez

Elle sera comme vous l’aimez

Elle aura tout ce qui lui manque

Et moi, j’aurai trouvé ma planque

Et je pourrai me reposer

Enfin, m’est venue une idée

Et ma chanson était trouvée

Ik miste een liedje

Ik weet dat ik het je al heb aangedaan

En sorry als ik mezelf herhaal

Vier keer als mijn account goed is

Maar hetzelfde potlood puffend

Geplaatst voor hetzelfde bord

We klampen ons vast aan dezelfde takken

Excuseer als ik in cirkels rondloop

Ik miste een liedje

Voordat ze het schreef was ze

Daar voor het raam liggen

Het idee was net geboren

En een paar zinnen spoorden hem aan

Het was simpel, ik had het nodig

Ze was daar als een bubbel

Ze zei tegen me: je bent belachelijk

Ik, iedereen kent me!

Voordat ze het schreef, was ze...

Degene die daarna is geschreven

Met tegenzin, wanneer alles weerstand biedt

Zei tegen mij: ik ben zo verdrietig

Dit kun je ze niet aandoen!

"Ik wil het deze keer

Zing "ja, het leven is mooi"

Iedereen is blij" maar zij

Zei tegen mij: Nee!

Overdrijf niet!

Degene die daarna is geschreven

Toen ik over mezelf wilde praten

Ze zei: je hebt het over vrouwen

Het is in de mode, mevrouw!

"Maar wat denk je?

Ik heb het al honderd en honderd keer herhaald

Eindelijk, voor een lange tijd

Laten we er een etiket op plakken

Ik, het breekt mijn hart

Toen ik over mezelf wilde praten

Op de volgende zei ik:

'Oké, ik zal het over iets anders hebben.

"Het klinkt alsof je aan het rusten bent

Ze zullen zeggen dat je jezelf verraadt

"Wat als ik zeg dat het voorbij is?

Dat ik eindelijk niets meer te zeggen heb?

"Stop ermee, laat me niet lachen

Je bent dood aan het schrijven

Toen zei ik tegen de volgende:

"Eindelijk kwam er een idee in me op.

Ik geef je alles, pell-mell

De woorden, het hart, het refrein

En je zult het doen

Het zal zijn zoals je het wilt

Ze zal alles hebben wat ze mist

En ik zal mijn schuilplaats gevonden hebben

En ik kan rusten

Eindelijk kwam er een idee in me op

En mijn liedje is gevonden