Gulliverte - Anne Sylvestre

Vint une belle gaillarde

Épaulée comme un camion

Les yeux comme des mansardes

Et puis les cheveux si longs

Qu’on aurait dit l’autoroute

Qui va de Marseille à Aix

Elle mettait en déroute

Tous les donneurs de complexes

Elle dit «Je suis Gulliverte

Et je me sens bien

Vous me trouvez grande, certes

Je n’en disconviens

Mais vraiment, mes petits hommes

Vous êtes charmants

Vous me regardez en somme

Comme un monument

Grande, grande, je suis grande

Je m' demande

À quoi servent ces échelles

Ces escabelles»

Par amour ou par bravade

On en vit une flopée

Entreprendre l’escalade

De la belle démesurée

Mais ils se perdaient en route

Ou bien ils dégringolaient

Ne pouvant la saisir toute

La plupart abandonnaient

Elle dit «Je suis Gulliverte

Et vous m'épatez

Je ne me suis pas offerte

À vos privautés

Car enfin, mes petits hommes

Si je vous fais peur

Vous semblez ignorer comme

Comment bat mon cœur

Grande, grande, je suis grande

Je m' demande

Comment vous faire comprendre

Que je suis tendre»

Ils lui dirent «Tu es moche !

Mais pour qui donc te prends-tu?

Tu n’as rien dans la caboche

Et puis tu es mal foutue

Non vraiment, pour rien au monde

Nous ne voudrions de toi

Tu es vraiment trop immonde

Tu ne nous inspires pas»

Alors on vit Gulliverte

Se ratatiner

«C'est une trop grande perte

Je veux être aimée

Prenez-moi, mes petits hommes

Je raccourcirai

Je serai comme trois pommes

Si cela vous plaît

Grande, grande, je suis grande

Je m' demande

Quoi faire pour qu’on me désire

Et même pire»

Quand elle fut assez petite

On voulut bien l'épouser

On l’engrossa au plus vite

Pour l’empêcher de bouger

Elle fut, sans crier grâce

Une admirable maman

Sans un rêve qui dépasse

Et trompée raisonnablement

Et puis on vit Gulliverte

Se mettre à changer

Et par la fenêtre ouverte

On l’entendit chanter

Elle dit «Mes petits hommes

Je me sens grandir

Et je me retrouve comme

Dans mes souvenirs

Grande, grande, j'étais grande

Je m' demande

Ce qui a pu me contraindre

À tant vous craindre»

Elle se mit sans scrupules

À s’allonger à vue d'œil

Ses soupirants minuscules

Durent en faire leur deuil

Malgré leurs échafaudages

Leurs gradins, leurs ascenseurs

Leurs chansons et leurs chantages

Elle reprit sa hauteur

Elle dit «Je suis Gulliverte

Et je me sens bien

Vous me trouvez grande, certes

Je n’en disconviens

Maintenant, mes petits hommes

À vous de grandir

Comptez plus que je me gomme

Pour pas vous ternir

Grande, grande, je suis grande

Je m' demande

Si c' n’est pas par votre faute

Que je suis haute

Grande, grande, je suis grande

Je m' demande

Comment vous faire comprendre

Que je suis tendre"

«Comment vous faire comprendre

Que je suis tendre»

Kwam een ​​mooie galiard

Geschouderd als een vrachtwagen

Ogen als zolders

En dan het haar zo lang

Het leek wel de snelweg

Wie gaat er van Marseille naar Aix

Ze was op de vlucht

Alle complexe donoren

Ze zei: "Ik ben Gulliverte

En ik voel me goed

Je denkt zeker dat ik lang ben

ik ben het er niet mee eens

Maar echt, mijn kleine mannen

Je bent charmant

Je kijkt naar mij in totaal

Als een monument

Lang, lang, ik ben lang

ik vraag me af

Waar zijn deze schalen voor?

Deze ontlasting »

Voor liefde of voor bravoure

We hebben er een heleboel gezien

Begin met klimmen

Overmatige schoonheid

Maar ze zijn onderweg verdwaald

Of anders waren ze aan het vallen

Kan het allemaal niet bevatten

De meesten gaven het op

Ze zei: "Ik ben Gulliverte

En je verbaast me

Ik heb mezelf niet aangeboden

Naar uw privacy

Want eindelijk, mijn kleine mannen

Als ik je bang maak

Je lijkt te negeren als

hoe mijn hart klopt

Lang, lang, ik ben lang

ik vraag me af

Hoe maak je jezelf verstaanbaar?

dat ik teder ben"

Ze zeiden: "Je bent lelijk!

Maar wie denk je wel dat je bent?

Je hebt niets in de noggin

En dan ben je genaaid

Nee echt, voor niets ter wereld

We zouden je niet willen

Je bent echt te smerig

Je inspireert ons niet"

Dus we zagen Gulliverte

verschrompelen

"Het is een te groot verlies"

ik wil geliefd zijn

Neem mij, mijn kleine mannen

ik zal inkorten

Ik zal als drie appels zijn

Alstublieft

Lang, lang, ik ben lang

ik vraag me af

Wat te doen om me te laten verlangen?

En nog erger"

Toen ze klein genoeg was

We wilden met haar trouwen

We maken hem zo snel mogelijk zwanger

Om te voorkomen dat hij beweegt

Ze was, zonder te schreeuwen om genade

Een geweldige moeder

Zonder een droom die groter is dan

En redelijk bedrogen

En toen zagen we Gulliverte

begin te veranderen

En door het open raam

We hoorden hem zingen

Ze zegt "Mijn kleine mannen

Ik voel mezelf groeien

En ik vind mezelf als

In mijn herinneringen

Lang, lang, ik was lang

ik vraag me af

Wat dwong mij?

Om zo bang voor je te zijn”

Ze zette zichzelf gewetenloos

Zichtbaar gaan liggen

Haar kleine aanbidders

Moest rouwen

Ondanks hun steigers

Hun tribunes, hun liften

Hun liedjes en hun chantage

Ze herwon haar lengte

Ze zei: "Ik ben Gulliverte

En ik voel me goed

Je denkt zeker dat ik lang ben

ik ben het er niet mee eens

Nu mijn kleine mannen

Het is aan jou om te groeien

Tel meer dan ik mezelf uitwis

Om je niet te bezoedelen

Lang, lang, ik ben lang

ik vraag me af

Als het niet jouw schuld is

Dat ik high ben

Lang, lang, ik ben lang

ik vraag me af

Hoe maak je jezelf verstaanbaar?

dat ik teder ben"

“Hoe maak je het je duidelijk?

dat ik teder ben"