Douce maison - Anne Sylvestre

C'était une maison douce

Une maison de bon aloi

Juste ce qu’il faut de mousse

Répartie aux bons endroits

Assez de murs pour connaître

Une chaleur bien à soi

Et ce qu’il faut de fenêtres

Pour regarder sans effroi

Non, non, je n’invente pas

Mais je raconte tout droit

Elle ouvrait parfois sa porte

À ceux qu’elle choisissait

La serrure n’est pas forte

Maison, tu n’as pas de clé

Mais avec sa confiance

Jamais elle ne pensa

Qu’on pût user de violence

Pour pénétrer sous son toit

Non, non, je n’invente pas

Mais je raconte tout droit

Advint qu’un jour de malchance

Une bande s’approcha

On sonne à la porte, on lance

Des coups de pieds ça et là

À plusieurs, on s’encourage

On prétend qu’elle ouvrira

Et commence le saccage

La porte on l’enfoncera

Non, non, je n’invente pas

Mais je raconte tout droit

Sauvagement ils pénètrent

Dévastant tout devant eux

Ils obligent les fenêtres

À s’ouvrir devant le feu

Avec leurs couteaux ils gravent

Des insultes sur les murs

Et s’en vont faisant les braves

Quand tout n’est plus que blessure

Non, non, je n’invente pas

Mais je raconte tout droit

La maison, depuis ce crime

N’a plus d'âme ni de nom

Mais elle n’est pas victime

«C'est de sa faute», dit-on

Il paraît qu’elle a fait preuve

D’un peu de coquetterie

Avec sa toiture neuve

Et son jardin bien fleuri

Non, non, je n’invente pas

Mais je raconte tout droit

D’ailleurs, une maison sage

Ne reste pas isolée

Celles qui sont au village

Se font toujours respecter

Quand on n’a pas de serrure

Il faut avoir un gardien

C’est chercher les aventures

Que de fleurir son jardin

Non, non, je n’invente pas

Mais je raconte tout droit

Si vous passez par la route

Et si vous avez du cœur

Vous en pleurerez sans doute

C’est l’image du malheur

Mais rien, pas même vos larmes

Ne lui portera secours

Elle est loin de ses alarmes

Elle est fermée pour toujours

Non, non, je n’invente pas

Mais je raconte tout droit

Si j’ai raconté l’histoire

De la maison violentée

C’est pas pour qu’on puisse croire

Qu’il suffit de s’indigner

Il faut que cela s’arrête !

On doit pouvoir vivre en paix

Même en ouvrant sa fenêtre

Même en n’ayant pas de clé

Non, non, je n’invente pas

Moi, je dis ce que je dois

Het was een lief huis

Een goed huis

Net genoeg schuim

Gedistribueerd op de juiste plaatsen

Genoeg muren om te weten

Een eigen warmte

En wat er voor nodig is Windows

Zonder angst kijken

Nee, nee, ik verzin het niet

Maar ik zeg het eerlijk

Ze deed soms haar deur open

Aan degenen die ze koos

Het slot is niet sterk

Huis, je hebt geen sleutel

Maar met zijn vertrouwen

Ze heeft nooit gedacht

Dat we geweld kunnen gebruiken

Om onder zijn dak te komen

Nee, nee, ik verzin het niet

Maar ik zeg het eerlijk

Kwam een ​​ongelukkige dag

Een bende naderde

We bellen aan, we gooien

Kicks hier en daar

Samen moedigen we elkaar aan

Er wordt beweerd dat het zal openen

En begin de rampage

De deur die we zullen afbreken

Nee, nee, ik verzin het niet

Maar ik zeg het eerlijk

Wild dringen ze binnen

Alles voor hen vernietigen

Ze forceren de ramen

Openen voor het vuur

Met hun messen graveren ze

Beledigingen op de muren

En ga de dappere doen

Wanneer alles slechts een wond is

Nee, nee, ik verzin het niet

Maar ik zeg het eerlijk

Het huis, sinds die misdaad

Heeft geen ziel of naam meer

Maar ze is geen slachtoffer

"Het is zijn schuld", zeggen ze

Het lijkt erop dat ze heeft laten zien

Een beetje koketterie

Met zijn nieuwe dak

En zijn goedbloeiende tuin

Nee, nee, ik verzin het niet

Maar ik zeg het eerlijk

Trouwens, een wijs huis

Blijf niet geïsoleerd

Degenen die in het dorp zijn

Zorg altijd dat ze gerespecteerd worden

Als je geen slot hebt

Moet een keeper hebben

Het is op zoek naar avonturen

dan om je tuin te laten bloeien

Nee, nee, ik verzin het niet

Maar ik zeg het eerlijk

Als je langs de weg gaat

En als je een hart hebt

Je zult waarschijnlijk huilen

Het is het beeld van ongeluk

Maar niets, zelfs je tranen niet

Zal hem niet helpen

Ze is ver van haar alarmen

Het is voor altijd gesloten

Nee, nee, ik verzin het niet

Maar ik zeg het eerlijk

Als ik het verhaal zou vertellen

Van het misbruikte huis

Het is niet zo dat we kunnen geloven

Wees gewoon verontwaardigd

Dit moet stoppen!

We zouden in vrede moeten kunnen leven

Zelfs het openen van zijn raam

Ook zonder sleutel

Nee, nee, ik verzin het niet

Ik, ik zeg wat ik moet