Couteau caresse - Anne Sylvestre

Quand tu t’en vas, couteau-caresse

Quand tu t’en vas, je meurs de froid

Quand tu t’en vas, quand tu me laisses

Un rien me blesse et même toi

Quand tu t’en vas

Et je côtoie des précipices

Je passe à gué de noirs torrents

Je me brûle aux feux d’artifice

Que je crois éteindre en pleurant

Et le vent cherche à me découdre

Me découpe en mille morceaux

Ils sont là qui me mettent en poudre

Tous les moulins de tes ruisseaux

Quand tu t’en vas, couteau-caresse

Quand tu t’en vas, je meurs de froid

Quand tu t’en vas, quand tu me laisses

Un rien me blesse et même toi

Quand tu t’en vas

Je hante la forêt du doute

Et le désert du désamour

Me semble côtoyer ma route

Là, je tombe autant que je cours

Je me déchire dans les ronces

En attendant que tes bastions

Veuillent livrer une réponse

À la meute de mes questions

Quand tu t’en vas, couteau-caresse

Quand tu t’en vas, je meurs de froid

Quand tu t’en vas, quand tu me laisses

Un rien me blesse et même toi

Quand tu t’en vas

Ma vie s’enfuit par ta blessure

Mon sang dévale à grands éclats

Je ne suis plus que meurtrissure

Un peu plus seule à chaque fois

Ton image se défigure

Mille flèches, verre brisé

Je m'écartèle et me parjure

J’en oublie le bonheur d’aimer

Quand tu t’en vas, couteau-caresse

Quand tu t’en vas, je meurs de froid

Quand tu t’en vas, quand tu me laisses

Un rien me blesse et même toi

Quand tu t’en vas

Obstinément mon front s'écorche

Aux pierres de tes souterrains

Pourquoi as-tu éteint les torches?

M’aimeras-tu encore demain?

Dès le premier pas qui t'éloigne

Tu es en pays étranger

Aussitôt, mes démons m’empoignent

Aussitôt, je suis en danger

Ne t’en va pas, couteau-caresse

Ne t’en va pas, il fait si froid

Si tu t’en vas, si tu me laisses

Plus rien ne restera de toi

Mais tu t’en vas, couteau-caresse

Mais tu t’en vas, couteau-caresse

Mais tu t’en vas, couteau-caresse

Mais tu t’en vas

Als je weggaat, mes-strelen

Als je weggaat, vries ik dood

Wanneer je gaat, wanneer je me verlaat

Niets doet mij pijn en zelfs jou niet

Wanneer je gaat

En ik passeer afgronden

Ik doorwaad zwarte torrents

Ik word verbrand door vuurwerk

Die ik denk dat ik doof door te huilen

En de wind probeert me te ontrafelen

Snijd me in duizend stukjes

Ze zijn daar om me neer te halen

Alle molens van je streams

Als je weggaat, mes-strelen

Als je weggaat, vries ik dood

Wanneer je gaat, wanneer je me verlaat

Niets doet mij pijn en zelfs jou niet

Wanneer je gaat

Ik spook door het woud van twijfel

En de woestijn van liefdeloosheid

Lijkt mijn pad te volgen

Daar val ik net zoveel als ik ren

Ik scheur mezelf in de braamstruiken

Wachten op je bolwerken

Geef een antwoord a.u.b

Naar het pakket van mijn vragen

Als je weggaat, mes-strelen

Als je weggaat, vries ik dood

Wanneer je gaat, wanneer je me verlaat

Niets doet mij pijn en zelfs jou niet

Wanneer je gaat

Mijn leven vlucht door jouw wond

Mijn bloed stroomt naar beneden

Ik ben gewoon een blauwe plek

Elke keer een beetje meer alleen

Je afbeelding is misvormd

Duizend pijlen, gebroken glas

Ik dwaal af en meineed mezelf

Ik vergeet het geluk van liefhebben

Als je weggaat, mes-strelen

Als je weggaat, vries ik dood

Wanneer je gaat, wanneer je me verlaat

Niets doet mij pijn en zelfs jou niet

Wanneer je gaat

Koppig krabt mijn voorhoofd

Naar de stenen van je ondergrond

Waarom heb je de fakkels gedoofd?

Zal je morgen nog van me houden?

Vanaf de eerste stap die je wegvoert

U bent in het buitenland

Onmiddellijk grijpen mijn demonen me vast

Binnenkort ben ik in gevaar

Ga niet weg, mes-streling

Ga niet, het is zo koud

Als je gaat, als je me verlaat

Er blijft niets van je over

Maar je gaat weg, mes-streling

Maar je gaat weg, mes-streling

Maar je gaat weg, mes-streling

Maar je gaat weg