Comme un personnage de Sempé - Anne Sylvestre

Si j’ai, comme tout le monde

Les yeux plus grands que le cœur

Et le cœur qui se débonde

Pour un soupçon de bonheur

Si j’ai mal à mon enfance

J’ai l’avenir courageux

Et pour un prix d’excellence

J’abandonne tous mes jeux

Mais je me sens dérisoire

Juste à côté de l’histoire

Décalée

Comme un point dans une image

Comme un petit personnage

De Sempé

Parfois je me sais poète

Ronsard n’est pas mon cousin

Je voudrais mourir pour être

Déjà dans tous les bouquins

Je supporte qu’on m’admire

Ça fait du bien quelquefois

Mais un oubli vient me dire

Qu’au fond, je n’existe pas

Mais je me sens dérisoire

Juste à côté de l’histoire

Décalée

Comme un point dans une image

Comme un petit personnage

De Sempé

Pourtant je reprends courage

Et je me sens rossignol

Je voudrais que mon ramage

Et ma voix de flûte en sol

Puissent toucher tout le monde

Faire partager mes joies

Mais j’apprends que sur les ondes

On n’a pas besoin de moi

Et je me sens dérisoire

Juste à côté de l’histoire

Décalée

Comme un point dans une image

Comme un petit personnage

De Sempé

On se croit irremplaçable

Mais on est finalement

Qu’un infime grain de sable

Entre les griffes du vent

Il arrive aussi qu’on gagne

Mais on perd au prochain coup

On déplace des montagnes

Qui ne sont que des cailloux

Et on se sent dérisoire

Juste à côté de l’histoire

Décalée

Comme un point dans une image

Comme un petit personnage

De Sempé

Je continuerai ma route

Chez moi, on n' s’arrête pas

Et je laisserai sans doute

Quelque chose derrière moi

Alors le plus bel hommage

Ça serait de me laisser

Me promener dans l’image

Je ne ferais que passer

Et je serais provisoire

Une fourmi dans l’histoire

Rassurée

Un être humain dans la foule

Dans la tendresse qui coule

De Sempé

Comme un point dans une image

Comme un petit personnage

De Sempé

Als ik, zoals iedereen

ogen groter dan hart

En het hart dat losbreekt

Voor een vleugje geluk

Als ik pijn heb in mijn jeugd

Ik heb een dappere toekomst

En voor een onderscheiding van uitmuntendheid

Ik geef al mijn games op

Maar ik voel me belachelijk

Direct naast het verhaal

offset

Als een stip op een foto

Als een klein personage

van Sempé

Soms weet ik dat ik een dichter ben

Ronsard is niet mijn neef

Ik zou sterven om te zijn

Staat al in alle boeken

Ik verdraag bewonderd te worden

Het voelt soms goed

Maar een vergissing komt me vertellen

Zo diep van binnen besta ik niet

Maar ik voel me belachelijk

Direct naast het verhaal

offset

Als een stip op een foto

Als een klein personage

van Sempé

Toch vat ik moed

En ik voel me net een nachtegaal

Ik wil graag mijn woede

En mijn fluitstem in G

Mag iedereen raken

Deel mijn vreugde

Maar ik leer alleen op de ether

ik ben niet nodig

En ik voel me belachelijk

Direct naast het verhaal

offset

Als een stip op een foto

Als een klein personage

van Sempé

We voelen ons onvervangbaar

Maar we zijn eindelijk

Slechts een klein korreltje zand

Tussen de klauwen van de wind

Soms winnen we ook

Maar we verliezen bij de volgende zet

We verzetten bergen

Dat zijn gewoon kiezels

En we voelen ons belachelijk

Direct naast het verhaal

offset

Als een stip op een foto

Als een klein personage

van Sempé

Ik ga op weg

Thuis stoppen we niet

En ik zal waarschijnlijk laten

iets achter mij

Dus het mooiste eerbetoon

Dat zou me verlaten

Loop op de foto

ik zou gewoon passen

En ik zal tijdelijk zijn

Een mier in de geschiedenis

gerustgesteld

Een mens in de menigte

In vloeiende tederheid

van Sempé

Als een stip op een foto

Als een klein personage

van Sempé