Aveu - Anne Sylvestre

Ils veulent que la vie soit belle

Allons, la vie est belle, quoi?

Ils veulent qu’un amour soit fidèle

J’aime quelqu’un qui n’est pas toi

Y a du soleil, des fleurs qui poussent

Ne me regarde pas comme ça !

Il faut s’aimer, la vie est douce

Si tu m' regardes, je n' pourrai pas

Sait-on, sait-on jamais ce qu’on trouve?

Où restait la colombe, il y a une louve

Sait-on, sait-on jamais ce qu’on aime?

Tous les mots que je t’ai dits me semblent des blasphèmes

C'était un amour si tranquille

Tranquille était mon cœur aussi

Point d’ennemi dans cette ville

Point de peine et point de souci

Jamais je n’ouvrais la fenêtre

Ne me regarde pas comme ça !

J'étais ce que je croyais être

Si tu m' regardes, je n' pourrai pas

Sait-on, sait-on jamais ce qu’on trouve?

Où restait la colombe, il y a une louve

Sait-on, sait-on jamais ce qu’on aime?

Tous les mots que je t’ai dits me semblent des blasphèmes

Mais un jour l’ennemi s’annonce

Il a couru, il est en bas

Il tire les coups de semonce

Tais-toi, j’entends mon cœur qui bat

Moi qui dormais, je me réveille

Ne me regarde pas comme ça !

Mon Dieu, mon Dieu, que j'étais vieille !

Si tu m' regardes, je n' pourrai pas

Sait-on, sait-on jamais ce qu’on trouve?

Où restait la colombe, il y a une louve

Sait-on, sait-on jamais ce qu’on aime?

Tous les mots que je t’ai dits me semblent des blasphèmes

Il n’est plus rien qui me retienne

Je ne suis plus ce que j'étais

Si cette femme était la tienne

J’en suis une autre qui se tait

Y a du soleil, des fleurs qui poussent

Regarde-moi, ça passera

Il faut s’aimer, la vie est douce

Je pars, tu ne me retiens pas

Sait-on, sait-on jamais ce qu’on trouve?

Tu aimais la colombe et je suis cette louve

Sait-on, sait-on jamais ce qu’on aime?

Tous les mots que je lui dis me semblent des poèmes

Ze willen dat het leven goed is

Kom op, het leven is goed, wat?

Ze willen een liefde om trouw te zijn

Ik hou van iemand die jij niet bent

Er is zonneschijn, bloemen groeien

Kijk me zo niet aan !

Je moet van elkaar houden, het leven is zoet

Als je naar me kijkt, kan ik niet

Weten we, weten we ooit wat we vinden?

Waar de duif bleef, is een wolf

Weten we, weten we ooit waar we van houden?

Alle woorden die ik tegen je zei klinken als godslastering

Het was zo'n stille liefde

Rustig was ook mijn hart

Geen vijanden in deze stad

Geen moeite en geen zorgen

Ik heb het raam nooit geopend

Kijk me zo niet aan !

Ik was wat ik dacht dat ik was

Als je naar me kijkt, kan ik niet

Weten we, weten we ooit wat we vinden?

Waar de duif bleef, is een wolf

Weten we, weten we ooit waar we van houden?

Alle woorden die ik tegen je zei klinken als godslastering

Maar op een dag komt de vijand

Hij rende, hij is neer

Hij lost de waarschuwingsschoten

Zwijg, ik hoor mijn hart kloppen

Ik die sliep, ik word wakker

Kijk me zo niet aan !

Mijn God, mijn God, wat was ik oud!

Als je naar me kijkt, kan ik niet

Weten we, weten we ooit wat we vinden?

Waar de duif bleef, is een wolf

Weten we, weten we ooit waar we van houden?

Alle woorden die ik tegen je zei klinken als godslastering

Niets houdt me meer tegen

Ik ben niet meer wat ik was

Als deze vrouw van jou was

Ik ben weer iemand die zwijgt

Er is zonneschijn, bloemen groeien

Kijk naar mij, het gaat voorbij

Je moet van elkaar houden, het leven is zoet

Ik ga weg, je houdt me niet tegen

Weten we, weten we ooit wat we vinden?

Jij hield van de duif en ik ben die wolf

Weten we, weten we ooit waar we van houden?

Alle woorden die ik tegen haar zeg, voelen als gedichten