У ломбарда - Андрей Макаревич

У Ломбарда по утрам людно,

У прилавка толчея, давка.

Это те, кому совсем трудно,

На последний кон ставят ставки.

А я себе не вру — дохлый номер,

И надежды — чепуха, гнать их.

Я вчера, — еще б чуть-чуть, — помер,

Да похмелили кореша, мать их.

Ох, кривая ты моя тропка,

Я и Бога и себя трушу.

Я к окошечку встаю робко,

Я прошу принять в заклад душу.

Объявляют, слышу, мне цену,

И тишина такая, — мух слышно.

Я гляжу в квиток, словно в стену:

Что ж так дешево у вас вышло?

Что ль из бревен у нее нервы?

Иль глаза у ней свело с жиру?

Раз не может разглядеть стерва

Золотой моей души жилу.

Только слышу: «Гражданин — тише!

Так шумите, аж с лица спали,

Прейскурант теперь такой вышел,

Значит души дешеветь стали».

Я зажму в кулак пятак медный,

Выйду в мир, который мне тесен.

Я же вовсе не такой бедный,

Я ж бываю иногда весел.

И по ветру запущу ценник,

Не вернусь я за душой, бросьте!

Раз цена ей — пятачок денег,

Так нахрена ж она нужна вовсе?

И все путем.

Вот только червь гложет, —

В душу плюнули, — нет сил драться…

А я же тоже человек, Боже,

Да за что ж они нас так, братцы…

De Lombard is druk in de ochtend,

Er is een menigte aan de balie, een oogje.

Dit zijn degenen die het heel moeilijk vinden

Weddenschappen worden geplaatst op de laatste inzet.

En ik lieg niet tegen mezelf - een dood nummer,

En hoop is onzin, jaag ze weg.

Gisteren, nog een beetje meer, stierf ik,

Ja, ze hingen over de sidekick, hun moeder.

Oh, jij bent mijn kromme pad,

Ik verpletter zowel God als mezelf.

Ik ga schuchter naar het raam,

Ik vraag je om een ​​eed van de ziel af te leggen.

Ze kondigen, hoor ik, mijn prijs aan,

En zo'n stilte - je kunt de vliegen horen.

Ik kijk naar het kaartje als tegen een muur:

Waarom heb je het zo goedkoop gekregen?

Wat voor soort logboeken heeft ze zenuwen?

Of werden haar ogen dik?

Omdat de teef niet kan zien

De gouden ader van mijn ziel.

Het enige wat ik hoor is: “Burger, wees stil!

Dus maak een geluid, sliep al uit je gezicht,

De prijslijst is nu

Dus zielen zijn goedkoper geworden.

Ik zal een koperen nikkel in mijn vuist knijpen,

Ik ga naar een wereld die klein is voor mij.

Ik ben helemaal niet zo arm

Ik ben soms vrolijk.

En in de wind zal ik het prijskaartje lanceren,

Ik kom niet terug voor mijn ziel, kom op!

Aangezien haar prijs een cent is,

Dus waarom is ze in godsnaam nodig?

En helemaal.

Alleen de worm knaagt, -

Ze spuugden in de ziel - er is geen kracht om te vechten ...

En ik ben ook een man, God,

Ja, waarom zijn ze zo, broeders...