Слишком короток век - Андрей Макаревич

Слишком короток век —

Позади до обидного мало,

Был мороз — не мороз,

Да и зной был не очень-то зной.

Только с каждой весной

Все острей ощущенье финала,

Этой маленькой пьесы

Что придумана явно не мной.

Это словно в кино —

Где мы в зале и мы на экране,

Всем обещан полет

И сверкают огни полосы.

Только время пришло —

Отпирают трезвонят ключами,

И разрушено все —

И со вздохом глядишь на часы.

Кто тут прав, кто не прав

Я прошу вас не надо не спорте,

Слишком короток век —

Не прошел бы за спорами весь.

Мы увидимся все

В позаброшенном аэропорте,

При попытке успеть

На когда-то отправленный рейс.

1987 год

De leeftijd is te kort

Daarachter is beledigend weinig,

Er was vorst - geen vorst,

Ja, en de hitte was niet erg heet.

Alleen bij elke lente

Al het scherpere gevoel van de finale,

Dit kleine toneelstuk

Wat duidelijk niet door mij is uitgevonden.

Het is als in een film

Waar we zijn in de hal en we zijn op het scherm,

Iedereen is een vlucht beloofd

En de lichten van de strip fonkelen.

Alleen de tijd is gekomen

Beltoon ontgrendelen met sleutels

En alles is vernietigd -

En met een zucht kijk je op de klok.

Wie heeft hier gelijk, wie is fout?

Ik vraag je om niet te sporten,

De leeftijd is te kort

Ik zou niet alle controverses doornemen.

We zien jullie allemaal

Op een verlaten luchthaven

Wanneer je probeert in te halen

Op een eenmaal verzonden vlucht.

1987