Варьете - Андрей Макаревич

Припев: Ах, варьете, варьете, шум в голове.

Мы кажется встречались где-то наверняка.

Она улыбается всем, нет только тебе,

Но как-то не взаправду и очень издалека.

Скорей бы уж полночь, и вот закрыт ресторан.

Домой от табачного смрада и винных луж.

Сегодня ее опять провожал капитан.

По-моему она врет, он ей совсем не муж.

А дома счет за газ и за свет и некормленный кот.

Ей двадцать семь лет.

Она еще недурна и не ее вина,

Что все время с кем-то и все время одна.

И маленький столик и прожженный диван.

Он заходил вчера, только это обман,

Он снова тянет время, кончается год.

А ведь еще пара лет и никто не возьмет.

Припев:

Ах, варьете, варьете, шум в голове.

Мы кажется встречались где-то наверняка.

Она улыбается всем, нет только тебе,

Но как-то не взаправду и очень издалека.

Ее утро — наш вечер, на метро пятак.

Это ей работа, а людям кабак.

И снова блестки, и снова грим

Для ста красивых женщин и нарядных мужчин.

А ближе к ночи и эти и те

Станут друг друга искать в темноте.

Но время подходит и зал пустой,

Он снова перепутал и ушел с другой.

И она ждала другого, но отправилась с ним.

Быть может потому, что темно или дым.

А утром ошибка конечно всплывет,

Ему станет неловко, она уйдет.

Но завтра, быть может, их ждет успех,

Ведь наше варьете открыто для всех.

Припев:

Ах, варьете, варьете, шум в голове.

Мы кажется встречались где-то наверняка.

Она улыбается всем, нет только тебе,

Но как-то не взаправду и очень издалека.

Она улыбается всем, нет только тебе,

Но как-то не взаправду и очень издалека.

Она улыбается всем, нет только тебе,

Но как-то не взаправду и очень издалека.

Koor: Oh, variété, variété, ruis in mijn hoofd.

We lijken elkaar zeker ergens te hebben ontmoet.

Ze lacht naar iedereen, niet alleen naar jou,

Maar op de een of andere manier niet echt en heel ver weg.

Schiet op, het is middernacht en nu is het restaurant gesloten.

Thuis van tabaksstank en wijnplassen.

Vandaag heeft de kapitein haar weer weggestuurd.

Naar mijn mening liegt ze, hij is helemaal niet haar man.

En thuis een rekening voor gas en elektra en een ongevoede kat.

Ze is zevenentwintig jaar oud.

Ze is nog niet slecht en niet haar schuld,

Dat de hele tijd met iemand en de hele tijd alleen.

En een kleine tafel en een verschroeide bank.

Hij kwam gisteren, alleen dit is een hoax,

Hij speelt weer voor de tijd, het jaar loopt ten einde.

Maar nog een paar jaar en niemand pikt het.

Refrein:

Ah, variété, variété, ruis in mijn hoofd.

We lijken elkaar zeker ergens te hebben ontmoet.

Ze lacht naar iedereen, niet alleen naar jou,

Maar op de een of andere manier niet echt en heel ver weg.

Haar ochtend is onze avond, een stuiver in de metro.

Dit is haar werk, en de taverne is voor mensen.

En weer schittert, en weer make-up

Voor honderd mooie vrouwen en slimme mannen.

En dichter bij de nacht, deze en die

Ze zullen elkaar zoeken in de duisternis.

Maar de tijd komt en de zaal is leeg,

Hij vermengde zich weer en vertrok met een ander.

En ze wachtte op een ander, maar ging met hem mee.

Misschien omdat het donker is of rook.

En in de ochtend zal de fout zeker opduiken,

Hij zal zich schamen, zij zal vertrekken.

Maar morgen wacht hen misschien succes,

Onze variété is immers voor iedereen toegankelijk.

Refrein:

Ah, variété, variété, ruis in mijn hoofd.

We lijken elkaar zeker ergens te hebben ontmoet.

Ze lacht naar iedereen, niet alleen naar jou,

Maar op de een of andere manier niet echt en heel ver weg.

Ze lacht naar iedereen, niet alleen naar jou,

Maar op de een of andere manier niet echt en heel ver weg.

Ze lacht naar iedereen, niet alleen naar jou,

Maar op de een of andere manier niet echt en heel ver weg.