Когда ее нет - Андрей Макаревич

Она любит больных и бездомных собак

И не хочет терпеть людей.

Ей открыта ночь и не нужен день.

Она любит уйти в закат, но всегда на страже рассвет.

Отчего же ты сам не свой, когда ее нет.

Она бродит по городу вслед за дождем

То и дело меняя маршрут.

И ее не застать не там и не тут.

Она может сказать: «До завтра!»

и исчезнуть на несколько лет.

Она сама по себе, она не может скрывать

Даже самых простых вещей.

Жаль, что ночь без нее стала ничьей.

Жаль, что голос ее растаял, как дым ее сигарет.

Ze houdt van zieke en zwerfhonden

En hij wil geen mensen tolereren.

De nacht is voor haar open en ze heeft de dag niet nodig.

Ze gaat graag de zonsondergang in, maar de dageraad is altijd op haar hoede.

Waarom ben je niet van jezelf als zij dat niet is.

Ze dwaalt door de stad na de regen

Af en toe van route wisselen.

En ze is daar noch hier te vinden.

Ze kan zeggen: "Tot morgen!"

en verdwijnen voor een aantal jaren.

Ze is alleen, ze kan zich niet verstoppen

Zelfs de eenvoudigste dingen.

Jammer dat de nacht een gelijkspel was zonder haar.

Het is jammer dat haar stem vervaagde als de rook van haar sigaretten.