Посвящение Архитектурному - Андрей Макаревич

Что за весенняя сила меня заманила сегодня

На угол Кузнецкого моста,

Люди стареют и камни стареют, но камни стареют

Значительно меньше людей.

И среди этих камней лет на десять назад

Оглянуться, вернуться мне мысленно просто.

Шаг за ворота во двор, что на улице Жданова,

В дом, где я прожил две тысячи дней.

Тот же базар у фонтана, табачный дымок,

Те же темы, беседы и те же порядки,

Тот же пьянящий дурман приобщенности

К тайнам искусства, которое выше времен.

Только вот стали короче прически у мальчиков,

Также исчезли на джинсах заплатки.

И вместо лапки куриной и надписи «Beatles forever»

На стенах: «Спартак — чемпион»

Знаю — ничего не вернется,

Бьется злое сердце в часах,

Только иногда отзовется

Солнцем

Что-то вечное в нас.

Где вы теперь, мои братья и сестры по школе,

Нас всех разметало по нашему краю,

Служат в конторах, участвуют в конкурсах,

Делают выставки, честно содержат семью,

Только вот я, до сих пор, на гитаре играю,

Когда это кончится право на знаю.

И эту песню играя, вас всех вспоминаю,

И сильно скучаю, а значит — люблю.

Реже и реже я к вам попадаю, но я не страдаю,

От груза священного долга.

Дескать, ушел на эстраду, где выше зарплата,

Порвал с нашим братом, а значит не наш.

Нас всех обучили секрету созданья гармонии в мире

И, видимо, это надолго —

Ты загрунтуешь холсты, я настрою гитару,

А кто-то уже заточил карандаш.

Wat voor veerkracht lokte mij vandaag

Op de hoek van de Kuznetsky-brug,

Mensen worden oud en stenen worden oud, maar stenen worden oud

Aanzienlijk minder mensen.

En tussen deze stenen tien jaar geleden

Om terug te kijken, om mentaal terug te keren naar mij is eenvoudig.

Stap voorbij de poort de tuin op in de Zhdanov-straat,

Naar het huis waar ik tweeduizend dagen heb gewoond.

Dezelfde bazaar bij de fontein, tabaksrook,

Dezelfde onderwerpen, gesprekken en dezelfde routines,

Dezelfde bedwelmende bedwelming van de communie

Naar de geheimen van de kunst, die hoger is dan de tijd.

Pas nu zijn de kapsels van de jongens korter geworden,

Ook de patches op de jeans verdwenen.

En in plaats van een kippenpoot en het opschrift "Beatles forever"

Op de muren: "Spartacus is de kampioen"

Ik weet dat er niets terug zal komen

Een boos hart klopt in de klok,

Alleen soms zal reageren

zon

Iets eeuwigs in ons.

Waar zijn jullie nu, mijn schoolbroeders en -zusters,

We werden allemaal weggevaagd op onze rand,

Ze dienen in kantoren, nemen deel aan wedstrijden,

Ze maken tentoonstellingen, ondersteunen eerlijk een gezin,

Alleen speel ik nu nog gitaar,

Wanneer het eindigt, het recht om te weten.

En als ik dit lied speel, herinner ik me jullie allemaal,

En ik mis je heel erg, wat betekent dat ik van je hou.

Ik kom steeds minder vaak bij je, maar ik lijd niet,

Van de last van de heilige plicht.

Zeg, hij ging naar het podium, waar het salaris hoger is,

Brak met onze broer, wat niet de onze betekent.

We hebben allemaal het geheim geleerd van het creëren van harmonie in de wereld

En blijkbaar is dit voor een lange tijd -

Jij maakt de doeken klaar, ik stem de gitaar,

En iemand heeft het potlood al geslepen.