Песня про верблюда - Андрей Макаревич

Такое вы видали?

Ох, едва ли!

Стою, не чуя под собой земли

Меня вчера верблюдом обозвали

И выводы под это подвели

И это мнение утвердилось свыше

Я бился в двери с криком: «Наших бьют!»

Кивали мне, но слушали, не слыша

Поскольку я отныне был верблюд

Да я человек, проверьте по фамилии!

Я царь природы, гражданин Земли!

Но стойло мне уже определили

И полмешка колючек принесли

И понял я, что спорить будет хуже,

Но до того досадно стало мне

Что я вдруг плюнул как-то по-верблюжьи

И горб нарисовался на спине

С тех пор прошли года, а может, годы

Верблюжью вахту смирно я несу

Спасибо, что на мне не возят воду

Что не идёт верблюд на колбасу

И лишь одна надежда в сердце бьётся:

Наш век рождает множество идей

Быть может, завтра кто-нибудь найдётся

И всех верблюдов превратит в людей

Heb je dit gezien?

O, nauwelijks!

Ik sta zonder de aarde onder me te voelen

Ze noemden me gisteren een kameel

En de conclusies onder deze samengevat

En deze mening werd van bovenaf bevestigd

Ik vocht bij de deur en schreeuwde: "Ze slaan ons!"

Ze knikten naar me, maar luisterden zonder te horen

Sinds ik voortaan een kameel was

Ja, ik ben een mens, controleer op achternaam!

Ik ben de koning van de natuur, een burger van de aarde!

Maar de kraam is al aan mij toegewezen

En ze brachten een halve zak doornen mee

En ik realiseerde me dat ruzie maken erger zou zijn,

Maar daarvoor raakte ik geïrriteerd

Dat ik plotseling spuugde als een kameel

En op de achterkant werd een bult getekend

Sindsdien zijn er jaren verstreken, misschien jaren

Aandachtig draag ik het kameelhorloge

Bedankt dat je geen water bij me hebt

Wat een kameel niet naar worst gaat

En er klopt maar één hoop in het hart:

Onze leeftijd geeft aanleiding tot veel ideeën

Misschien wordt er morgen iemand gevonden

En hij zal alle kamelen in mensen veranderen