Песня про первых - Андрей Макаревич

Все вехи наши на крови и нервах

Не дай нам Бог хоть раз забыть о них,

Но мы все часто прославляем первых

Не ведая, что славим лишь вторых

Когда решалось, кто в разведку боем

И кто рискнёт подставить пуле грудь

Рискнули два и выпало обоим

Идти вперёд, прокладывая путь

И первый пёр, как танк, не зная брода

Туда, где мрак и не видать ни зги

Чуть не дошёл и камнем канул в воду

И на воде оставил лишь круги,

А тот второй, что шёл за первым следом

Не утонул и шеи не сломал

И путь прошёл, и возвестил об этом

И первым стал, и встал на пьедестал

И мы с вторых печатаем портреты

Хоть в этом, право, и не их вина

Они наш флаг, и дети всей планеты

Проходят в школах эти имена,

Но я прошу, чтоб мы на этом свете

Собравшись вместе, хоть когда-нибудь

Не позабыли, славя первых этих

Всех настоящих первых помянуть

Al onze mijlpalen zijn op bloed en zenuwen

God verhoede dat we ze ooit vergeten,

Maar we verheerlijken allemaal vaak de eerste

Niet wetende dat we alleen de tweede prijzen

Toen werd besloten wie er op verkenning was in de strijd?

En wie durft de borst bloot te stellen aan de kogel

Ze riskeerden er twee en het viel allebei uit

Ga je gang, maak de weg vrij

En de eerste veer, als een tank, de doorwaadbare plaats niet kennen

Waar duisternis is en niets te zien is

Bijna bereikt en als een steen in het water gezonken

En liet alleen cirkels op het water,

En de tweede die het eerste spoor volgde

Niet verdronken en zijn nek niet gebroken

En het pad ging voorbij, en kondigde het aan

En hij werd de eerste, en stond op een voetstuk

En we printen sinds de tweede keer portretten

Hoewel dit, juist, niet hun schuld is

Zij zijn onze vlag, en de kinderen van de hele planeet

Deze namen passeren op scholen,

Maar ik vraag dat we in deze wereld zijn

Samengekomen, in ieder geval op een dag

Vergeet niet, de eerste hiervan te verheerlijken

Om alle echte eerst te onthouden