Мой приятель художник - Андрей Макаревич

Мой приятель-художник прожил на земле мало лет

Он работал легко, он творил чудеса на удачу

И солгать он не мог, в этом был его главный секрет

Он умел только то, во что верил, а как же иначе?

Только как-то нежданно случился в стране поворот

Всем указано было смотреть на иные задачи,

А приятель не смог повернуть под команду «Вперёд!»

Он умел только то, во что верил, а как же иначе…

Тут же свора газетчиков, хуже дворовых собак

Он читал их брехню вечерами со мной, чуть не плача,

А потом возвращался к холстам, на чердак, в полумрак

Он умел только то, во что верил, а как же иначе…

Что такое в истории век или там полувек?

По масштабам таким и о гениях даже не плачут,

А приятель мой гением не был, он был человек

По-людски заболел он и умер, а как же иначе…

И осталось всего ничего, разве только холсты

И на них неземные закаты, и лошади скачут

Только в них, как ни странно, живёт ожиданье весны

И весна, безусловно, наступит, а как же иначе…

Mijn kunstenaarsvriend heeft een paar jaar op aarde geleefd

Hij werkte gemakkelijk, hij verrichtte wonderen voor geluk

En hij kon niet liegen, dit was zijn belangrijkste geheim

Hij kon alleen doen waar hij in geloofde, maar hoe kon het ook anders?

Alleen op de een of andere manier kwam er onverwachts een ommekeer in het land

Iedereen kreeg de opdracht om naar andere taken te kijken,

En de vriend kon niet draaien onder het commando "Vooruit!"

Hij kon alleen doen waar hij in geloofde, maar hoe kan het ook anders...

Er is daar een troep krantenmensen, erger dan tuinhonden

Hij las hun onzin 's avonds met mij, bijna huilend,

En toen keerde hij terug naar de doeken, naar de zolder, in de schemering

Hij kon alleen doen waar hij in geloofde, maar hoe kan het ook anders...

Wat is een eeuw of een halve eeuw in de geschiedenis?

Op zo'n schaal huilen ze niet eens om genieën,

En mijn vriend was geen genie, hij was een man

Als een mens werd hij ziek en stierf, maar hoe kon het ook anders...

En er was niets meer over, behalve doeken

En daarop zijn onaardse zonsondergangen, en paarden galopperen

Alleen in hen leeft, vreemd genoeg, de verwachting van de lente

En de lente zal zeker komen, maar hoe kan het ook anders...