Лица - Андрей Макаревич

Ночью нам дарован покой, а днем на беду не спится

И люди проходят бескрайней рекой

Как флаги несут свои лица

Я в них горький лик утешенья искал

Дарил я им радости миги

И их до сих пор я читать не устал

Как с детства знакомые книги

Есть лица в виде закрытых дверей

Ключа от которых нет

Есть лица, которые солнца теплей

Из тех что нам дарят свет

И часто я замечаю

Что в лицах тепло убито

Все меньше дверей открытых

все больше дверей закрытых

И часто похоже, что в день непогожий

случайный прохожий тебе не поможет

И все же

Когда я вижу вас разом

Очень разные люди

Я верую в светлый разум

И в то, что он добрым будет

'S Nachts krijgen we rust, maar overdag kunnen we niet slapen

En mensen passeren de eindeloze rivier

Hoe de vlaggen hun gezichten dragen

Ik zocht het bittere gezicht van troost in hen

Ik heb ze momenten van vreugde gegeven

En ik ben nog steeds niet moe om ze te lezen

Zoals bekende boeken uit de kindertijd

Er zijn gezichten in de vorm van gesloten deuren

De sleutel waartoe dat niet is

Er zijn gezichten die warmer zijn dan de zon

Van degenen die ons licht geven

En vaak merk ik

Wat wordt er hartelijk in de gezichten gedood

Minder deuren open

meer deuren gesloten

En het lijkt vaak dat op een slechte dag

een willekeurige voorbijganger zal je niet helpen

Maar nog steeds

Als ik jullie samen zie

heel verschillende mensen

Ik geloof in een heldere geest

En dat hij aardig zal zijn