Узоры Печали - Alkonost

Тучи-тучи — чёрны хмуры,

Чтож вы звёзды утаили,

Да луну светлооку

Вы от взора заслонили?

Ой суровы тучи сжальтесь-

Хладный свет вы пропустите,

Да печалью глаз моих,

Ой вы тучи насладитесь.

Не иду по землям хладным

Я с тобою по чужбине,

Да в полях бескрайних дальних,

Ой не стелит ложе ночь нам…

Я из рук твоих птицей ввысь взовьюсь,

Ты в глазах моих звёздами сияй!

Не объятьем грёз — светом своих глаз,

Как Огнём Ночи ты меня встречай!

Те поля один прошёл я,

Среди стен лесов дремучих.

Травы были жёстким ложем

В той земле, чужой, далёкой…

Только грёзы меня грели,

Только имя было огнем…

Огнь тот грел мне сердце жарко

Имя то шептал я тихо…

Я из рук твоих птицей ввысь взовьюсь!

Ты в глазах моих звёздами сияй!

Не объятьем грёз — светом своих глаз,

Как Огнём Ночи, ты меня встречай!

Здесь, дождями оживлёна,

Да под сенью древ могучих,

Я плела узоры дивны,

В тех узорах лик таила…

Лик того, что путь свой держит,

Да из стран что дивом были,

От брегов да в злата свете,

Да от рек медами полных…

Долог путь обратный стал мне,

Да из стран, где пепел властен,

От брегов костьми белевших,

Да от рек слезами полных…

И теперь держу я путь свой

К стороне, что сердце чует,

К той, что грусть в узор сплетая

Лик мой в сердце сберегла…

Wolken-wolken - zwart somber,

Waarom heb je de sterren verstopt?

Ja, de maan is helder

Heb je je afgeschermd van het zicht?

Oh harde wolken, heb medelijden -

Koud licht dat je mist

Ja, het verdriet van mijn ogen,

Oh jullie wolken genieten.

Ik loop niet op koude gronden

Ik ben bij je in een vreemd land,

Ja, in de eindeloze verre velden,

Oh, de nacht maakt geen bed voor ons...

Ik zal uit je handen opvliegen als een vogel,

Je schijnt als sterren in mijn ogen!

Niet door de omhelzing van dromen - door het licht van je ogen,

Ontmoet me als het Vuur van de Nacht!

Die velden alleen passeerde ik,

Tussen de muren van dichte bossen.

De kruiden waren een hard bed

In dat land, buitenaards, ver weg...

Alleen dromen verwarmden me

Alleen de naam was vuur...

Dat vuur verwarmde mijn hart heet

Ik fluisterde de naam zachtjes...

Ik zal uit je handen opvliegen als een vogel!

Je schijnt als sterren in mijn ogen!

Niet door de omhelzing van dromen - door het licht van je ogen,

Net als het Vuur van de Nacht, ontmoet je mij!

Hier, opgewekt door de regen,

Ja, onder de schaduw van machtige bomen,

Ik weefde prachtige patronen,

In die patronen verborg het gezicht ...

Het gezicht van dat wat zijn pad houdt,

Ja, uit landen die een wonder waren,

Van de kusten en in het gouden licht,

Ja, uit rivieren vol honing...

De weg terug is lang geworden voor mij,

Ja, uit landen waar as krachtig is,

Van de kusten gebleekt met botten,

Ja, van rivieren vol tranen...

En nu houd ik mijn weg

Aan de kant die het hart voelt

Aan degene die verdriet in een patroon weeft

Redde mijn gezicht in mijn hart ...