Неведомые земли - Alkonost

За стеной лесов, в зазеркалье рек,

В тёмном поле мерцает костёр.

То далёкий голос шёпотом

Всё зовёт за порог.

Вражьею стрелой сердце боль пронзит

Затуманится разум на миг

И откроют лики тайные

Тени тёмной воды.

И откроют лики тайные

Тени тёмной воды

Озарят меня и направят путь

Дальни земли ждут меня,

Но в скитаньях нет пристанища,

Нет покоя.

Но в скитаньях нет пристанища,

Нет покоя.

Дальний, дальний голос позовёт

Позовёт за порог,

Но в скитаньях нет пристанища,

Нет покоя.

Но в скитаньях нет пристанища,

Нет покоя

Годы ушедшие

словно листва под ногами,

Тени облак — пролетают.

А впереди пустота:

Манит предчувствием,

Ждёт неустанно,

Обволочет меня

И пропаду, и погибну я.

Achter de muur van bossen, in het kijkglas van rivieren,

Een vreugdevuur flikkert in het donkere veld.

Die verre stem in een fluistering

Alles roept om de drempel.

De pijl van een vijand zal het hart met pijn doorboren

Vertroebelde geest voor een moment

En geheime gezichten zullen worden onthuld

Schaduwen van donker water.

En geheime gezichten zullen worden onthuld

Schaduwen van donker water

Verlicht mij en leid de weg

Verre landen wachten op mij

Maar in dwalen is er geen beschutting,

Er is geen rust.

Maar in dwalen is er geen beschutting,

Er is geen rust.

Een verre, verre stem zal bellen

Zal de drempel oproepen,

Maar in dwalen is er geen beschutting,

Er is geen rust.

Maar in dwalen is er geen beschutting,

Geen rust

Jaren voorbij

als bladeren onder de voeten

De schaduwen van de wolken vliegen voorbij.

En vooruit is de leegte:

wenkend met voorgevoel,

Onvermoeibaar wachten

Wikkel me om me heen

En ik zal verdwijnen, en ik zal sterven.