Хладный огонь ночи - Alkonost

Во дворце хрустальном девица жила:

Взгляд — звезды сиянье, руки — два крыла.

Доблестному брату жизнь была и свет

Но она пропала, и простыл и след

В темень дух зовёт лесной,

Солнце — рыжею лисой,

Манит танцевать босой

Майская роса

Крылья — тем, кто был рождён для неба

Мыслью — меч в руке и перья ветра

Отправлялся воин в темень за сестрой,

На ночного вора меч точил остро:

«Кто её обидел — тот умрёт», — вскричал,

Щурил похититель глаз и отвечал:

«Что я?

Дух зовёт лесной

вслед за рыжею лисой,

Манит танцевать босой

Майская роса!»

Крылья — тем, кто был рождён для неба

Мыслью — меч в руке и перья ветра...

Бились три дня и три ночи свет с теменью,

В пляске метался огонь костров,

Кому объятья, кому — сон безвременный,

Решит битвы сталь и закон богов.

Но остановила она сталь холодную,

Не дав погасить крови тёмной жар:

«Брат, без отца дочь мою первородную

Не оставляй, задержи удар!»

И опустил он клинок, и ввёл в город свой

Света и тени ночной дитя:

Белые крылья и локоны — золото,

В глазах - майских рос жемчуга блестят.

В темень дух зовёт лесной,

Солнце — рыжею лисой,

Манит танцевать босой

Майская роса

In het kristallen paleis woonde het meisje:

Kijk - de sterren schijnen, handen - twee vleugels.

Voor de dappere broer was er leven en licht

Maar ze verdween en kreeg een verkoudheid en een spoor

In de duisternis roept de geest het bos,

De zon is een rode vos,

Wenkt om op blote voeten te dansen

mei dauw

Wings - degenen die voor de lucht zijn geboren

Gedachte - zwaard in de hand en veren van de wind

De krijger ging het donker in voor zijn zus,

Het zwaard scherp geslepen op de nachtdief:

"Wie haar beledigd heeft, zal sterven", riep hij,

De dief kneep zijn ogen dicht en antwoordde:

"Wat ben ik?

De geest roept het bos

de rode vos volgen

Wenkt om op blote voeten te dansen

Mei dauw!

Wings - degenen die voor de lucht zijn geboren

Gedachte - een zwaard in de hand en veren van de wind ...

Drie dagen en drie nachten vochten licht met duisternis,

In de dans raasde het vuur van vreugdevuren rond,

Aan wie omhelzing, aan wie - een vroegtijdige droom,

Beslis de strijd van staal en de wet van de goden.

Maar ze stopte het koude staal,

Niet toestaan ​​dat het bloed de donkere hitte dooft:

"Broer, zonder vader, mijn eerstgeboren dochter"

Ga niet weg, stop de klap!"

En hij liet het mes zakken en bracht in zijn stad

Lichten en schaduwen van het nachtkind:

Witte vleugels en krullen - goud,

In de ogen - Mogen dauwparels schijnen.

In de duisternis roept de geest het bos,

De zon is een rode vos,

Wenkt om op blote voeten te dansen

mei dauw