Тени Тёмных Дней - Alkonost

Прокляты годы мои,

Отрешеньем полны.

В темени веков,

Сгинуть мне рабом.

Злее всех ран, ядом вины,

Память терзает меня.

Зверем кричу, память храню,

Оковы я рву.

Кровью омыта земля,

Черна пожарищем.

Кровью павших в бою

Не искупить вины!

Славные предки мои,

Ваше молчанье — укор…

Тенями тёмных дней

Вновь вы передо мной…

Горше цепей мне в полону

Слёзы родной стороны!

Птицей я рвусь, братьев зову,

Но не вернуть…

Не восславлю земли

Песнею древних времён,

Тени тёмных дней —

Слышат только стон!

Злее бича слабость меча,

Не уберегшего дом!

Цепи несу, горе кляну…

Помню вину!

Красно Солнышко,

Что померкло ты?

Отчего твой лик

Чёрен мрак закрыл?

Боль-тоска моя

Кличет птицею

Светлых чадушек

В сече сгинувших!

Реченька-река,

Да сердца сестрица,

Выплачь слёзоньки

Студёною водой!

Ветер, верный друг,

Горьку песню вей

По покинувшим,

Что в сырой земле!

Ой да сдавила печаль

Сердце ковами,

Да по родимой земле

Чёрная мгла легла.

Морок проклятых лет

Лёг по милой земле,

И глуха беда

К слёзам матерей!

Горше тех слёз думы мои —

Горе родимой земли,

Что приняла Сыновей

Горькую кровь…

Солнце багровой зарёй

Над моей стороной —

И не сложат о том

Песен — только плач.

Горшее тоски память о тех,

Что сгинули в сече лихой.

Кровью их ран не спасена

Наша земля…

Красно Солнышко,

Что померкло ты?

Отчего твой лик

Чёрен мрак закрыл?

Боль-тоска моя

Кличет птицею

Светлых чадушек

В сече сгинувших!

Реченька-река,

Да сердца сестрица,

Выплачь слёзоньки

Студёною водой!

Ветер, верный друг,

Горьку песню вей

По покинувшим,

Что в сырой земле!

Тени Тёмных Дней

Вновь пред моими глазами

И в молчании их Слышу немой я укор!

Vervloekt zijn mijn jaren

Vol verzaking.

In de kroon der eeuwen

Sterf als een slaaf van mij.

Erger dan alle wonden, het gif van schuld,

Het geheugen kwelt me.

Ik schreeuw als een beest, ik bewaar een herinnering,

Ik scheur de boeien.

De aarde wordt gewassen met bloed

Zwart door vuur.

Het bloed van de gevallenen in de strijd

Verzoen niet voor schuld!

Mijn glorieuze voorouders

Jouw zwijgen is een verwijt...

Schaduwen van donkere dagen

Je staat weer voor me...

Erger dan de kettingen waar ik vol mee ben

Tranen van de inheemse kant!

Ik scheur als een vogel, ik roep mijn broers,

Maar keer niet terug...

Ik zal de aarde niet verheerlijken

Lied uit de oudheid

Schaduwen van donkere dagen

Hoor alleen een kreun!

Erger dan de plaag is de zwakte van het zwaard,

Wie heeft het huis niet gered!

Ik draag kettingen, ik zweer verdriet ...

Ik herinner me schuld!

rode zon,

Wat heb je vervaagd?

Waarom is je gezicht?

Zwarte duisternis gesloten?

Pijn is mijn verlangen

roept een vogel

heldere chadushek

In de sectie van de omgekomen!

Rechenka-rivier,

Ja hart zus

huil je tranen uit

Koud water!

Wind, trouwe vriend,

Wei bitter lied

Voor degenen die vertrokken

Wat zit er in de vochtige aarde!

Oh ja, verdriet verpletterd

gesmeed hart,

Ja, op geboorteland

De zwarte waas viel.

De duisternis van de verdoemde jaren

Ga liggen op de zoete aarde,

En dove problemen

Tot tranen van moeders!

Erger dan die tranen, mijn gedachten -

Wee het vaderland,

Wat kostte de zonen?

Bitter bloed...

Zon karmozijnrode dageraad

Boven mijn zij

En ze zullen er niet over optellen

Het lied is slechts een klaagzang.

Het bitterste verlangen is de herinnering daaraan

Die kwam om in het onstuimige gedeelte.

Het bloed van hun wonden is niet gered

Ons land...

rode zon,

Wat heb je vervaagd?

Waarom is je gezicht?

Zwarte duisternis gesloten?

Pijn is mijn verlangen

roept een vogel

heldere chadushek

In de sectie van de omgekomen!

Rechenka-rivier,

Ja hart zus

huil je tranen uit

Koud water!

Wind, trouwe vriend,

Wei bitter lied

Voor degenen die vertrokken

Wat zit er in de vochtige aarde!

Schaduwen van donkere dagen

Weer voor mijn ogen

En in hun stilte hoor ik een stom verwijt!