Пир Отцов - Alkonost

Словом неспешным песни льются,

В свете костров под звёздным шатром.

Словы те в узоры плетутся

И видится то, что таит окоём.

Мёды хмельные в братине по кругу,

На миг полонит сердце болью печаль

За тех, кто по небесному лугу,

В вечность ушёл, в травную даль.

В свете костров — лики братьев,

В свете костров — мифы и быль,

Славим Предтеч в праздники наши,

Славят вас ваши сыны!

Минули темью дни лихолетья,

Годы горя сгинули в прах,

Наши предки звёздами светят,

Наши чада свет наш в глазах!

Сгинули годы злой печали,

С чуждых стран лишь ветры одни.

Славя тех, кто сил нам дали,

Чары мы воздымем свои.

В свете костров — лики братьев,

В свете костров — мифы и быль,

Славим Предтеч в праздники наши,

Славят вас ваши сыны!

Белоликой Луны чаша испита до дна,

Чашу Злата Солнца Огнь наполняет вновь.

День за днём, и так — навсегда

Ступаем следами мы наших Отцов.

И сердце что бьётся, c этим рассветом,

С росою, впитает всю ласку земли,

Той, за которую бились в неистовых сечах

Отцы — хранители Древней Земли.

Kortom, ongehaaste liedjes stromen binnen,

In het licht van vreugdevuren onder een sterrentent.

Die woorden verweven zich in patronen

En wat voor het oog verborgen is, wordt gezien.

Bedwelmende honing in een broer in een cirkel,

Voor een moment vult verdriet het hart met pijn

Voor degenen die in de hemelse weide zijn,

Verdwenen in de eeuwigheid, in de met gras begroeide verte.

In het licht van vuren - de gezichten van de broers,

In het licht van vreugdevuren - mythen en realiteit,

We prijzen de Forerunners op onze vakantie,

Prijs uw zonen!

Temyu bracht de dagen van moeilijke tijden door,

Jaren van verdriet zijn in stof verdwenen,

Onze voorouders schitteren als sterren

Onze kinderen zijn ons licht in de ogen!

Voorbij zijn de jaren van kwaad verdriet,

Uit het buitenland zijn alleen winden alleen.

Verheerlijken van hen die ons kracht gaven,

We zullen onze spreuken opheffen.

In het licht van vuren - de gezichten van de broers,

In het licht van vreugdevuren - mythen en realiteit,

We prijzen de Forerunners op onze vakantie,

Prijs uw zonen!

De maan met het witte gezicht heeft de beker tot op de bodem gedronken,

De Beker van het Gouden Zonnevuur vult zich weer.

Dag na dag, en zo - voor altijd

We treden in de voetsporen van onze vaders.

En het hart dat klopt, met deze dageraad,

Met dauw zal het alle liefkozingen van de aarde absorberen,

Degene voor wie ze vochten in woedende gevechten

De Vaders zijn de bewakers van de Oude Aarde.