К Родимой Стороне - Alkonost

Ты умерь тяжёлый шаг,

Мой усталый конь,

Во степи, где ветра глас,

Слышен день деньской.

Ой, да неси меня, верный конь,

Ступай ты прямо, да на закат,

Где в травах буйных хладный огнь

Да застилает мне взгляд…

Чуток ты ступай, да тих,

Голову склоня,

Путь длиннее всех других,

Верно, ждёт меня.

Но поспешай, спеши ты мой конь,

К родимой, милой мне стороне!

Уж гаснет Солнца пурпурный свет

На рубленной, литой броне.

О весеннем ветре не петь,

Не повторить лихих годин,

Встанут травы-цветы скорбя

Над курганом моим.

Ой, встанут травы те высоки,

Да снимут тяжесть с моих плеч,

Уснёт в моей застывшей руке

Уставший, тяжкий мой меч.

Куда бредёшь, ты конь, мой конь,

Да без дорог, без пути…

Ой, гаснет солнца жаркий огонь,

Да стынет сердце в груди.

Ты ступай легко, мой конь,

Раны не тревожь мои,

Ой, не ждёт меня дома покой

Мне не осилить пути.

На пирах с друзьями не гулять

Впредь на этой земле,

И шлему больше не блистать

На моем челе.

И ты умерь тяжёлый свой шаг,

Мой верный, добрый мой конь —

Ведь вечной ночи пепельный мрак

Мне дарит вечный покой.

Ой, рано сумрак землю покрыл,

Затмила очи мне тень.

Не увидать мне родимой земли,

Где ждут с рассветом день…

Je zet een zware stap,

Mijn vermoeide paard

In de steppe, waar de stem van de wind

Hoorde de dag van de dag.

O ja, draag mij, trouw paard,

Je gaat rechtdoor, ja naar de zonsondergang,

Waar in de weelderige kruiden is koud vuur

Ja, het vertroebelt mijn zicht...

Ga een beetje, maar wees stil,

mijn hoofd buigen,

Het pad is langer dan alle andere

Dat klopt, op mij wachten.

Maar schiet op, schiet op, je bent mijn paard,

Aan mijn dierbare kant, dierbaar aan mij!

Het paarse licht van de zon is al aan het vervagen

Op gehakt, gegoten pantser.

Zing niet over de lentewind,

Herhaal geen onstuimige jaren,

Grasbloemen zullen rouwend opstaan

Boven mijn heuvel.

Oh, die grassen zullen hoog oprijzen,

Mogen ze de last van mijn schouders nemen,

Zal in slaap vallen in mijn bevroren hand

Moe, zwaar is mijn zwaard.

Waar dwaal je rond, je bent een paard, mijn paard,

Ja, zonder wegen, zonder pad...

Oh, het hete vuur gaat uit de zon,

Laat het hart in de borst bevriezen.

Doe rustig aan, mijn paard,

Verstoor mijn wonden niet

Oh, de vrede wacht niet op mij thuis

Ik kan de weg niet beheersen.

Ga niet naar feesten met vrienden

Voortaan op deze aarde,

En de helm glanst niet meer

Op mijn voorhoofd.

En je vertraagt ​​je zware stap,

Mijn trouwe, mijn goede paard -

De eeuwige nacht is tenslotte grauwe duisternis

Geeft me eeuwige rust.

Oh, vroege schemering bedekte de aarde,

Een schaduw verduisterde mijn ogen.

Zie mijn geboorteland niet,

Waar de dag wordt afgewacht bij het ochtendgloren...