Across The Bridge - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

From far beyond the veil of sleep

Some ancient voice does seem

To whisper my forgotten name

Weakly, yet solemnly.

So remotely that one might think

It had been but a dream,

Echo of some illusive call

Of fleeting memory.

Yes, to believe such vain idea

No problem it would be,

If there was not this inscrutable

Unrest within me…

As if out of the deepest sea

Some creature seeks to rise,

To wish its long denied existance

Back into my life.

My secret name is whispered

By a half-forgotten sigh

And out of nothing, across my face,

Which is all petrified.

Hot tears are running without end.

A deeply troubling pain

Pulls me together inwardly,

To be no more the same…

From far beyond the veil of sleep

Some tune, ne’er before heard,

Is trav’lling on a fragile breath,

To shake my frozen world.

Van ver voorbij de sluier van de slaap

Een oude stem lijkt wel

Om mijn vergeten naam te fluisteren

Zwak, maar plechtig.

Zo op afstand dat je zou denken

Het was maar een droom geweest,

Echo van een illusoire oproep

Van vluchtige herinnering.

Ja, om zo'n ijdel idee te geloven

Geen probleem,

Als dit niet ondoorgrondelijk was

Onrust in mij...

Alsof je uit de diepste zee komt

Een wezen wil opstaan,

Om zijn lang ontkende bestaan ​​te wensen

Terug in mijn leven.

Mijn geheime naam wordt gefluisterd

Door een half vergeten zucht

En uit het niets, over mijn gezicht,

Wat allemaal versteend is.

Hete tranen stromen zonder einde.

Een diep verontrustende pijn

Trekt me innerlijk samen,

Om niet meer hetzelfde te zijn...

Van ver voorbij de sluier van de slaap

Een deuntje, nog nooit eerder gehoord,

Reist u op een broze adem,

Om mijn bevroren wereld te schudden.