Coneville Slough - Greg Brown

We came out of the country and drove into the cityscape —

Like every other one in America, it’s a black and white town

You were sitting beside me, neither of us in good shape

Leaning on one another and coming back down

We had walked miles along Cape Cod, I was right behind you

Watching your hips move, and the cloudy sky —

The ocean was cold, by God, you were stiff and your lips were blue

It ain’t hard to find the groove when you don’t have to try

Truck parked by the Yellow Dog, I had gone way upstream

You sat in your lawn chair, so sad and alone

And I recall how your eyes would fog when you went deep into your dream

You and the sky were both bare, down to the bone

I’m a shy exhibitionist standing by a window

Thinking about a woman from Boston town

How she danced in a slow twist, how wide her arms would go

When the city night was coming in, and the sun going down

You can walk down the avenue with your coat all around you

And all the phantoms glowing just as bright as can be

Yeah, but what really gets through to you, where is the one who found you

When everything was showing on the day you felt free

I was just wondering where the wild swans gather

And if you ever stand in their glory like we did that day

When the sky was thundering and we were all the way together

In the middle of a big story that doesn’t fade away

We kwamen het land uit en reden het stadsbeeld in -

Net als alle andere in Amerika, is het een zwart-witte stad

Je zat naast me, geen van beiden in goede vorm

Op elkaar leunen en weer naar beneden komen

We hadden kilometers langs Cape Cod gelopen, ik stond vlak achter je

Je heupen zien bewegen, en de bewolkte lucht —

De oceaan was koud, bij God, je was stijf en je lippen waren blauw

Het is niet moeilijk om de groove te vinden als je het niet hoeft te proberen

Vrachtwagen geparkeerd door de gele hond, ik was ver stroomopwaarts gegaan

Je zat in je tuinstoel, zo verdrietig en alleen

En ik herinner me hoe je ogen misten als je diep in je droom ging

Jij en de lucht waren allebei kaal, tot op het bot

Ik ben een verlegen exhibitionist die bij een raam staat

Denkend aan een vrouw uit de stad Boston

Hoe ze danste in een langzame draai, hoe wijd haar armen zouden gaan

Toen de stadsnacht viel en de zon onderging

Je kunt over de laan lopen met je jas om je heen

En alle fantomen gloeien net zo helder als maar kan

Ja, maar wat echt tot je doordringt, waar is degene die je heeft gevonden?

Toen alles te zien was op de dag dat je je vrij voelde

Ik vroeg me af waar de wilde zwanen zich verzamelen

En als je ooit in hun glorie staat zoals wij die dag deden

Toen de lucht donderde en we helemaal samen waren

Midden in een groot verhaal dat niet vervaagt