Романс "Спасибо" - Катерина Голицына

Ну, вот и первою порошей на землю выпала зима.

Скажи мне что-нибудь, хороший, а хочешь, я скажу сама.

Не для меня молчать игриво и презирая ложь и лесть,

Я говорю тебе «спасибо» за то, что был, за то, что есть.

Как будто в заговоре тайном, мы размыкать не станем рук.

Не дай нам, Господи, не дай нам больших разлук, больших разлук.

Нелёгок путь, судьба спесива, да, вот иной не предпочесть.

Я говорю тебе «спасибо» за то, что был, за то, что есть.

И всё, что знаю, что имею, я за любовь могу отдать,

Наверно, лучше всех умея: любить и ждать, любить и ждать.

И даже если мы смогли бы расстаться — почему, Бог весть,

Я лишь сказала бы «спасибо» за то, что был, за то, что есть.

Nou, de winter viel op de grond als het eerste poeder.

Vertel me iets, goede, of als je wilt, zeg ik tegen mezelf.

Het is niet aan mij om speels te zwijgen en leugens en vleierij te verachten,

Ik zeg "dank je wel" voor wat je was, voor wat je bent.

Als in een geheime samenzwering, zullen we onze handen niet openen.

Geef ons geen, Heer, geef ons geen grote scheidingen, grote scheidingen.

Het pad is niet gemakkelijk, het lot is arrogant, ja, er is geen andere manier om de voorkeur te geven.

Ik zeg "dank je wel" voor wat je was, voor wat je bent.

En alles wat ik weet, dat ik heb, kan ik uit liefde geven,

Waarschijnlijk het beste van alles te weten hoe lief te hebben en te wachten, lief te hebben en te wachten.

En zelfs als we konden scheiden - waarom, God weet,

Ik zou gewoon "dank u" zeggen voor wat ik was, voor wat ik heb.