Паводок - Зимовье зверей

Зима обуглила скворечники.

Весна размыла снежных дев.

Но Лето с Осенью по-прежнему

Гуляют, шапок не надев.

Проталин выцветшие фантики

Пестрят под снежным сургучом…

Не новички в стране романтики —

Мы вспоминаем, что почём.

По золочёным траекториям

Мы плыли в такт, и каждый знал,

Что всем осенним предысториям

Весной придет полуфинал,

Но мы решились на терпение,

Мы опровергли вещих сов

И растянули то затмение

На восемь световых часов.

Это паводок.

Это паводок.

Это паводок на Неве…

Под колпаком у бога-повара

Мы стали — соль в его еде

И, в оба неба глядя поровну,

Скользили по одной воде,

А он закручивал конвертами

И жёг немедленным огнём,

Чтоб друг для друга интровертами

Мы оставались только днём.

И то, что чудилось за месть иным,

Стекало оловом в печать,

И стало противоестественным

Друг другу что-то не прощать.

И грызунов железной совести

Я прятал на девятом дне

И рассыпался в невесомости

По Петроградской стороне.

Это паводок.

Это паводок.

Это паводок в голове…

Но, зацепившийся за дерево,

Кондуктор наш недоглядел,

Что всё давным-давно поделено

И каждый третий не у дел —

В том мире, где с собою ладил я,

Но не во всём и не всегда,

Где Вечно Новая Голландия

Граничит с Площадью Труда.

И проливными коридорами

Я возвращался в круг комет,

Где ночь колумбовыми шторами

Нам приоткрыла новый свет,

Когда сердца лишились юности,

И осторожности — умы,

Чтоб так легко с собой июль нести

Сугробами большой зимы…

Это паводок.

Это паводок.

Это паводок, но не верь…

De winter heeft de vogelhuisjes verkoold.

De lente spoelde de sneeuwmeisjes weg.

Maar zomer en herfst zijn nog steeds

Ze lopen zonder hoeden te dragen.

ontdooide vervaagde snoeppapiertjes

Ze schitteren onder de sneeuwzegellak...

Niet nieuw in het land van romantiek -

We onthouden wat we doen.

Op gouden trajecten

We zwommen op het ritme, en iedereen wist het

Wat te doen met de prehistorie van de herfst

De halve finales komen in het voorjaar,

Maar we besloten geduld te hebben,

We hebben profetische uilen weerlegd

En rekte die eclips uit

Voor acht lichturen.

Dit is een overstroming.

Dit is een overstroming.

Dit is een overstroming op de Neva ...

Onder de motorkap van de god kok

We zijn zout in zijn eten geworden

En kijkend naar beide luchten,

Glijden op hetzelfde water

En hij verpakte enveloppen

En verbrand met onmiddellijk vuur,

Introvert zijn voor elkaar

We verbleven alleen overdag.

En wat voor anderen wraak leek,

Tin stroomde in het zegel,

En het werd onnatuurlijk

Om elkaar niet te vergeven.

En knaagdieren met een ijzeren geweten

Ik verborg me op de negende dag

En verkruimeld in gewichtloosheid

Aan de kant van Petrograd.

Dit is een overstroming.

Dit is een overstroming.

Dit is een overstroming in het hoofd...

Maar vastklampend aan een boom,

Onze dirigent over het hoofd gezien

Dat alles lang geleden is verdeeld

En elke derde zit zonder werk -

In de wereld waar ik met mezelf kon opschieten,

Maar niet in alles en niet altijd,

Waar is voor altijd New Holland

Het grenst aan Labour Square.

En hevige gangen

Ik keerde terug naar de cirkel van kometen,

Waar is de nacht met columbus gordijnen

Er ging een nieuwe wereld voor ons open

Wanneer harten hun jeugd hebben verloren

En voorzichtigheid - geesten,

Om juli zo gemakkelijk te dragen

Sneeuwbanken van een grote winter ...

Dit is een overstroming.

Dit is een overstroming.

Het is een overstroming, maar geloof het niet...