Отцу - Зимовье зверей

Чтоб не было все так печально,

Сорвал с себя Твою печать я!

Отец, разлука изначально

Уже замыслена в зачатьи,

Уже исполнена в рожденьи

И продолжается до смерти.

А рай в сиреневом конверте

Несет нам то же — отчужденье.

Ты под откос пускаешь «татры»,

Я под откос пускаю время.

О, как хотело быть бездарным

Твое низвергнутое семя,

Но проросло сквозь катаклизмы,

Но вознеслось на катакомбах…

Один из нас, должно быть, призрак!

А телефон молчит — по ком бы?

Ты — стеклодув.

А кто же я?

-

Хрустальный мальчик для битья.

Отец!

Я не о том, не бойся.

Мне все равно — ушел наш поезд

Или зарос травой по пояс;

Во мне погиб глухой пропойца.

Как избавленье от балласта —

От мёртвого осла основа,

Так на скамейке запасного

Жизнь преждевременно прекрасна!

Меня когда-то знали оптимистом,

Но те, кто знал, давно уже прозрел.

Отец, в меня летит так много стрел,

Что я уже не различаю свиста;

И каждый выстрел — в воздух или в грудь —

Мне все равно, ведь рана ране рознь.

Но, прежде чем напиться и уснуть,

Яви мне тень свою,

Яви мне цель свою,

А шкуру — сбрось.

Отец, я не о том, не путай!

Мне всё равно, кто я в Лапуту —

Планета, или только спутник…

Одетый, сытый и обутый —

Я отлучил себя от церкви,

Я не прибился к рок-н-роллу,

И протоколом по приколу:

Кто похудел — теряет цепи.

Мои мечты ушли в сырую воду,

Мои надежды канули в попсу.

Отец, я срок проковырял в носу

И у меня в башке — окно в природу.

Дорогу не измеришь сединой;

Мне худо, но не хуже, чем другим.

Но, прежде чем залить глаза виной,

Дай пьющим белены,

Поющим — тишины,

А спящим — гимн.

Отец… мне не посметь, не смейся!

Гляди, зубчатый полумесяц,

Как вор, породист и развесист,

Снуёт по городам и весям.

Потеря крови — это случай,

Потеря смысла — это веха;

От мифов остается эхо.

Кто не счастливый, тот везучий!

Иуда тоже вправе защищаться,

Иуда тоже вправе нападать!

Отец, мне век свободы не видать,

А миг я не почту за счастье.

Отчасти каждый подвиг повторим,

Когда стоишь не твердо на ногах, —

Я б уничтожил каждый третий Рим,

Но правды нет в богах,

Победы — во врагах,

И слёз — внутри.

Zodat niet alles zo treurig is,

Ik scheurde Uw zegel af!

Vader, scheiding vanaf het begin

Reeds bedacht in conceptie,

Al vervuld bij de geboorte

En gaat door tot de dood.

En het paradijs in een lila envelop

Het brengt ons hetzelfde: vervreemding.

Je laat de Tatra's ontsporen,

Ik laat de tijd ontsporen.

Oh wat wilde ik middelmatig zijn

Je gevallen zaad

Maar ontsproten door rampen,

Maar opgestegen in de catacomben...

Een van ons moet een geest zijn!

En de telefoon is stil - voor wie?

Je bent een glasblazer.

En wie ben ik?

-

Kristal zweep jongen.

Vader!

Daar heb ik het niet over, wees niet bang.

Het kan me niet schelen - onze trein is vertrokken

Of overgroeid met gras tot aan de taille;

De dove dronkaard stierf in mij.

Hoe zich te ontdoen van ballast -

Van een dode ezel, het fundament,

Dus op de bank

Het leven is vroegtijdig mooi!

Ooit stond ik bekend als een optimist

Maar degenen die het wisten, hebben het licht al lang gezien.

Vader, er vliegen zoveel pijlen op mij af,

Dat ik geen gefluit meer onderscheid;

En elk schot - in de lucht of in de borst -

Het kan me niet schelen, want de wondwondstrijd.

Maar voordat je dronken wordt en in slaap valt,

Laat me je schaduw zien

Laat me je doel zien

En verwijder de huid.

Vader, daar heb ik het niet over, niet verwarren!

Het maakt me niet uit wie ik ben in Laputa -

Planeet, of gewoon een satelliet...

Gekleed, gevoed en beslagen -

Ik heb mezelf geëxcommuniceerd van de kerk,

Ik ben niet verslaafd aan rock and roll

En een protocol voor de lol:

Wie is afgevallen - verliest kettingen.

Mijn dromen zijn in rauw water gegaan,

Mijn hoop is gezonken in de popmuziek.

Vader, ik heb de deadline in mijn neus geplukt

En in mijn hoofd zit een raam naar de natuur.

Je kunt de weg niet meten met grijs haar;

Ik voel me slecht, maar niet slechter dan anderen.

Maar voordat je je ogen vult met schuldgevoelens,

Geef de drinkers bilzekruid

Zingen - stilte,

En voor wie slaapt, een hymne.

Vader... ik durf niet, lach niet!

Kijk, gekartelde halve maan

Als een dief, volbloed en zich verspreidend,

Het raast door steden en dorpen.

Bloedverlies is een geval

Het verlies van betekenis is een mijlpaal;

Echo's blijven uit mythen.

Wie niet gelukkig is, heeft geluk!

Judas heeft ook het recht om zichzelf te verdedigen,

Judas heeft ook het recht om aan te vallen!

Vader, ik zal geen eeuw vrijheid zien,

En even zal ik niet mailen voor geluk.

Gedeeltelijk zullen we elke prestatie herhalen,

Als je niet stevig op je benen staat,

Ik zou elke derde Rome vernietigen,

Maar er is geen waarheid in de goden,

De overwinning is in de vijanden

En er zitten tranen in.