Мелодия непонимания - Зимовье зверей

Улицы злые, пустые дома.

Фонари навесные.

В каждом окне — город-тюрьма.

Прятаться поздно — там на реке уже плавят мосты.

Люди и звезды спят вдалеке, сушат хвосты.

Дома и машины прижались плотнее друг к другу, друг к другу,

Предчувствуют вьюгу, но им так не хочется здесь околеть.

И я, чтоб не замерзнуть, — по кругу, по кругу, по кругу,

Наполовину голодный, замерзший, умерший на треть…

Мелодия непонимания…

Тяжелые мысли — тяжелый снег…

Не требую ни любви, ни внимания,

Но все же, но все же, но все же — я тоже человек.

(Собаке — собачье…)

Лестницы стынут, ступени скользят.

В промокшую спину — люди плюют, звезды грозят.

И нельзя возвращаться: там, где ты был, уже плавят мосты.

Лишь остается вращаться по ближнему кругу беды.

Разучены танцы, но песни — никто никогда не услышит.

Усталые мысли разбросаны, их не собрать, не согреть.

И я, чтоб не поддаться, все выше, и выше, и выше —

Стремянкою в небо, к утру обреченный сгореть.

Восход неестественно тих

Назло катаклизмам природы,

И те, что на вольных хлебах,

Давно улетели на юг, —

Земная печаль не для них…

Крылатые тени свободы…

Мы встретимся в теплых краях,

В уютных краях чьих-то рук…

Мелодия непонимания…

Тяжелые мысли — тяжелый снег…

Не требую ни любви, ни внимания,

Но все же, но все же, но все же — я тоже человек.

(Медведю — медвежье…)

Straten zijn gemene, lege huizen.

Hangende lantaarns.

In elk venster is een gevangenisstad.

Het is te laat om je te verstoppen - bruggen worden al gesmolten op de rivier.

Mensen en sterren slapen in de verte en drogen hun staarten af.

Huizen en auto's dichter tegen elkaar, tegen elkaar gedrukt,

Ze voorzien een sneeuwstorm, maar ze willen hier niet doodgaan.

En ik, om niet te bevriezen, - in een cirkel, in een cirkel, in een cirkel,

Half hongerig, bevroren, een derde dood...

Melodie van onbegrip...

Zware gedachten - zware sneeuw ...

Ik heb geen liefde of aandacht nodig

Maar toch, maar toch, maar toch - ik ben ook een persoon.

(Hond hond ...)

De trappen bevriezen, de treden glijden.

In een natte rug - mensen spugen, de sterren dreigen.

En je kunt niet meer terug: waar je was, smelten al bruggen.

Het enige dat overblijft is om te draaien rond de binnenste cirkel van problemen.

Dansen worden geleerd, maar niemand zal de liedjes ooit horen.

Vermoeide gedachten zijn verstrooid, ze kunnen niet worden verzameld, ze kunnen niet worden verwarmd.

En ik, om niet te bezwijken, hoger en hoger en hoger -

Trapladder de lucht in, gedoemd om tegen de ochtend te verbranden.

De zonsopgang is onnatuurlijk stil

Ondanks de natuurrampen,

En die op gratis brood,

Lang naar het zuiden gegaan,

Aards verdriet is niet voor hen...

Gevleugelde schaduwen van vrijheid...

We zullen elkaar ontmoeten in warme landen,

In de knusse landen van iemands handen...

Melodie van onbegrip...

Zware gedachten - zware sneeuw ...

Ik heb geen liefde of aandacht nodig

Maar toch, maar toch, maar toch - ik ben ook een persoon.

(Naar de beer - bearish ...)