Хвост за хвост - Зимовье зверей

Когда на земле еще не было мела,

Когда еще рыбу кормили ноги,

Когда от возможностей все коченело

И были микробами даже боги,

Когда флора с фауной жили едино

И не знала узла ни одна лиана,

Когда каждый, кто пас, был сам себе и скотина,

А каждый, кто пил, пил из океана,

Катехизис был прост

И далёк от интриг:

Хвост за хвост!

Плавник за плавник!

Но еще в одноклеточных зрела свобода —

Размножалась деленьем, искала слово.

И уже без зазренья брала природа

Не только своё, но и часть чужого.

Ведь чужое казалось сытней и слаще,

И голодный стал грозой водопоя,

И, когда двое сытых сходились в чаще,

Они ждали его — чтобы сдаться без боя.

Первый жертвенный взнос

За близость к огню —

Хвост за хвост!

Клешня за клешню!

Теневые титаны не терпят оваций.

Богословы в миру не глядятся в небо.

После всех инквизиторских операций

На земле оставалось немного хлеба

И впридачу немного сухого дыма,

Чтоб дышалось легко только тем, что поплоше.

А влюблённых измена вела на дыбу,

Чтоб присевшей толпой заполнялась площадь.

Не вставай в полный рост,

Коли жизнь дорога.

Хвост за хвост!

Рога за рога!

Черно-белый альянс приобрёл оттенок,

Буквы выцвели, мыши оправу сгрызли.

И филологи стали писать на стенах,

Потому что молчать им мешали мысли.

И сверхновые ползали между прочих,

Не имея на свой аппетит патента.

И булыжник не стал еще оружьем рабочих,

Но топор уже стал инструментом студента.

Каждой твари — свой пост,

Каждой тле — свой роман.

Хвост за хвост!

Карман за карман!

А теперь, обойдя только контур дороги,

Мы вернёмся к своей рок-н-ролльной планиде,

Где чулки возбуждают сильнее, чем ноги,

Где Сатурн приоткрыт, но в упор не виден,

И хвосты, не ставшие атавизмом,

Костенеют — и их ни продать, ни отбрИ хвосты, не ставшие атавизмом,

Костенеют — и их ни продать, ни отбросить.

И судьба с неособенным альтруизмом

Предлагает на выбор мне — плешь или проседь.

осить.

И судьба с неособенным альтруизмом

Предлагает на выбор мне — плешь или проседь.

Время строит помост,

Чтоб замкнуть болеро:

Хвост за хвост…

Добро за добро.

Toen er geen krijt op de aarde was,

Toen de vissen nog bij de poten werden gevoerd,

Als alles verdoofd is door mogelijkheden

En zelfs de goden waren microben,

Toen flora en fauna samenleefden

En geen enkele liaan kende de knoop,

Toen iedereen die graasde, hijzelf en vee was,

En iedereen die dronk, dronk uit de oceaan,

De catechismus was eenvoudig

En verre van intriges:

Staart voor staart!

Een vin voor een vin!

Maar zelfs in eencelligen rijpte de vrijheid -

Vermeerderd door deling, op zoek naar een woord.

En al zonder aarzelen nam de natuur

Niet alleen die van jezelf, maar ook een deel van die van een ander.

Per slot van rekening leek iemand anders meer bevredigend en zoeter,

En de hongerigen werden een onweersbui van een drinkplaats,

En toen twee weldoorvoede mensen vaker samenkwamen,

Ze wachtten op hem - om zich zonder slag of stoot over te geven.

Eerste donatie

Voor de nabijheid van vuur -

Staart voor staart!

Klauw voor klauw!

Schaduwtitanen kunnen niet tegen een staande ovatie.

Theologen in de wereld kijken niet naar de lucht.

Na alle inquisitoire operaties

Er lag nog maar weinig brood op de grond

En daarnaast een beetje droge rook,

Om gemakkelijk te ademen alleen degenen die erger zijn.

En verraad leidde de geliefden op de pijnbank,

Zodat de gehurkte menigte het plein vult.

Sta niet op je volledige lengte

Als het leven kostbaar is.

Staart voor staart!

Hoorn voor hoorns!

De zwart-witte alliantie kreeg een tint

De letters vervaagden, de muizen aten het frame op.

En filologen begonnen op de muren te schrijven,

Omdat gedachten hen ervan weerhielden te zwijgen.

En supernova's kropen onder andere,

Geen patent hebben op je eetlust.

En de kasseien is nog niet het wapen van de arbeiders geworden,

Maar de bijl is al een studenteninstrument geworden.

Elk wezen heeft zijn eigen post,

Elke bladluis heeft zijn eigen roman.

Staart voor staart!

Zak voor zak!

En nu, alleen voorbij de contouren van de weg,

We zullen terugkeren naar onze rock-'n-roll-planid,

Waar kousen meer opwinden dan benen

Waar Saturnus op een kier staat, maar helemaal niet zichtbaar is,

En staarten die geen atavisme werden,

Ze zijn verbeend - en verkopen ze niet, noch gooien ze de staarten weg die geen atavisme zijn geworden,

Ze zijn verbeend - en ze kunnen niet worden verkocht of weggegooid.

En het lot met niet-speciaal altruïsme

Hij biedt me een keuze - kaalheid of grijs haar.

schikken.

En het lot met niet-speciaal altruïsme

Hij biedt me een keuze - kaalheid of grijs haar.

Tijd bouwt een platform

Om de bolero te sluiten:

Staart voor staart...

Goed voor goed.