Venise - Yves Duteil

Comme surgie du fond des ges, immobile dans son voyage

Mosaque de sang et d’or, Venise a pos le dcor.

Tout est pour l'њil dans ce thtre, les eaux noires et les murs d’albtre

Illusion, lumires et fontaines.

tout est l pour la mise en scne.

Dans l’crin du soleil couchant, les palais et les golands

Rivalisent de posie pour ouvrir le bal de la nuit.

l’heure ou les ombres se glissent, il flotte encore dans les ruelles

L’atmosphre trange et cruelle de Lucrce et des Mdicis.

Mais dj le soleil se lve, le rideau s’ouvre sur le rve

Et c’est l que la ville explose de violet, de vert et de rose.

Sous les masques des farandoles, dans le glissement des gondoles

La symphonie des mousselines, des guitares et des mandolines.

C’est la foule qui vous emporte au hasard des ponts et des portes

Ivre de liesse et de folie, mon Dieun que Venise est jolie.

Sous le ciel des balcons fleuris o l’on voit tourner les enseignes

Et dans le dsordre qui rgne, Venise alors a du gnie.

Puis le tableau reprend sa place, peu peu, la folie s’efface.

Juste une effluve de fanfare, quelques rires, un pas qui s’gare.

On entend les pontons gmir, c’est l’hiver au pont des Soupirs.

Un bateau s’en va vers les les, les heures s’grnent au Campanile.

Venise, rien n’a chang, mme les sicles ont beau laisser

Des lzardes aux murs des maisons, jamais le temps n’a eu raison

Ni des fastes du carnaval, ni des pierres ou des Bacchanales

De Vrosne ou du Titien, ni des lustres en cristal ancien

Et dj le soleil du rve, sur Venise, nouveau, se lve.

nouveau, les faades explosent de violet, de vert et de rose.

Sous les masques des farandoles, dans le glissement des gondoles

La symphonie des mousselines, des guitares et des mandolines.

C’est la foule qui vous emporte au hasard des ponts et des portes

Ivre de liesse et de folie, mon Dieu, que Venise est jolie.

Sous le ciel des balcons fleuris o l’on voit tourner les enseignes

Et dans le dsordre qui rgne, c’est l’enfer ou le paradis

Qui vous mne au bout de la nuit, Venise alors a du gnie.

Alsof hij uit de diepten van de eeuwen tevoorschijn komt, bewegingloos op zijn reis

Mozaïek van bloed en goud, Venetië zette de toon.

Alles is een lust voor het oog in dit theater, het zwarte water en de albasten muren

Illusie, lichten en fonteinen.

alles is aanwezig voor de enscenering.

In het paardenhaar van de ondergaande zon, de paleizen en de meeuwen

Strijd in poëzie om de bal van de nacht te openen.

het uur dat de schaduwen wegglijden, zweeft het nog steeds in de steegjes

De vreemde en wrede sfeer van Lucrce en de Medici.

Maar de zon komt al op, het gordijn gaat open voor de droom

En daar explodeert de stad met paars, groen en roze.

Onder de maskers van de farandoles, in het glijden van de gondels

De symfonie van mousseline, gitaren en mandolines.

Het is de menigte die je willekeurig van bruggen en poorten haalt

Dronken van gejuich en waanzin, mijn God, Venetië is mooi.

Onder de hemel van de bloemrijke balkons waar we de borden zien draaien

En in de wanorde die heerst, heeft Venetië dan genialiteit.

Dan herneemt het schilderij zijn plaats, beetje bij beetje vervaagt de waanzin.

Slechts een vleugje fanfare, een paar lachjes, een verdwaalde stap.

Je kunt de pontons horen kreunen, het is winter bij de Brug der Zuchten.

Een boot vertrekt naar de eilanden, de uren tikken weg bij de Campanile.

Venetië, er is niets veranderd, zelfs de eeuwen zijn nog over

Van lzardes tot huismuren, de tijd is nooit goed geweest

Noch carnavalspracht, noch stenen of Bacchanalen

Van Vrosne of Titiaan, noch kroonluchters in oud kristal

En al gaat de zon van de droom, boven Venetië, weer op.

nogmaals, de gevels exploderen in paars, groen en roze.

Onder de maskers van de farandoles, in het glijden van de gondels

De symfonie van mousseline, gitaren en mandolines.

Het is de menigte die je willekeurig van bruggen en poorten haalt

Dronken van gejuich en waanzin, mijn God, wat is Venetië mooi.

Onder de hemel van de bloemrijke balkons waar we de borden zien draaien

En in de wanorde die heerst, is het de hel of het paradijs

Wie neemt je mee naar het einde van de nacht, Venetië heeft dan genialiteit.