La langue de chez nous - Yves Duteil

C’est une langue belle avec des mots superbes

Qui porte son histoire à travers ses accents

Où l’on sent la musique et le parfum des herbes

Le fromage de chèvre et le pain de froment

Et du Mont-Saint-Michel jusqu'à la Contrescarpe

En écoutant parler les gens de ce pays

On dirait que le vent s’est pris dans une harpe

Et qu’il en a gardé toutes les harmonies

Dans cette langue belle aux couleurs de Provence

Où la saveur des choses est déjà dans les mots

C’est d’abord en parlant que la fête commence

Et l’on boit des paroles aussi bien que de l’eau

Les voix ressemblent aux cours des fleuves et des rivières

Elles répondent aux méandres, au vent dans les roseaux

Parfois même aux torrents qui charrient du tonnerre

En polissant les pierres sur le bord des ruisseaux

C’est une langue belle à l’autre bout du monde

Une bulle de France au nord d’un continent

Sertie dans un étau mais pourtant si féconde

Enfermée dans les glaces au sommet d’un volcan

Elle a jeté des ponts par-dessus l’Atlantique

Elle a quitté son nid pour un autre terroir

Et comme une hirondelle au printemps des musiques

Elle revient nous chanter ses peines et ses espoirs

Nous dire que là-bas dans ce pays de neige

Elle a fait face aux vents qui soufflent de partout,

Pour imposer ses mots jusque dans les collèges

Et qu’on y parle encore la langue de chez nous

C’est une langue belle à qui sait la défendre

Elle offre les trésors de richesses infinies

Les mots qui nous manquaient pour pouvoir nous comprendre

Et la force qu’il faut pour vivre en harmonie

Et l'Île d’Orléans jusqu'à la Contrescarpe

En écoutant chanter les gens de ce pays

On dirait que le vent s’est pris dans une harpe

Et qu’il a composé toute une symphonie

Et de l'Île d’Orléans jusqu'à Contrescarpe

En écoutant chanter les gens de ce pays

On dirait que le vent s’est pris dans une harpe

Et qu’il a composé toute une symphonie

Het is een mooie taal met mooie woorden

Wie draagt ​​zijn verhaal door zijn accenten

Waar je de muziek en de geur van kruiden kunt ruiken

Geitenkaas en tarwebrood

En van Mont-Saint-Michel tot de Contrescarpe

Luisteren naar de mensen van dit land die spreken

Het lijkt alsof de wind gevangen is in een harp

En hij behield alle harmonieën

In deze prachtige taal in de kleuren van de Provence

Waar de smaak van dingen al in de woorden zit

Door te praten begint het feest

En we drinken zowel woorden als water

De stemmen zijn als de loop van stromen en rivieren

Ze reageren op de meanders, op de wind in het riet

Soms zelfs tot torrents die donder dragen

Door de stenen aan de rand van de beekjes te polijsten

Het is een prachtige taal aan de andere kant van de wereld

Een zeepbel van Frankrijk in het noorden van een continent

Gevestigd in een bankschroef en toch zo vruchtbaar

Opgesloten in ijs bovenop een vulkaan

Ze gooide bruggen over de Atlantische Oceaan

Ze verliet haar nest voor een ander land

En als een zwaluw in de lente van muziek

Ze komt terug om ons haar verdriet en haar hoop te zingen

Vertel ons dat daar in dit land van sneeuw

Ze zag de wind tegemoet die overal vandaan kwam,

Om zijn woorden op te leggen, zelfs in de hogescholen

En dat we daar nog steeds onze taal spreken

Het is een prachtige taal voor degenen die het weten te verdedigen

Ze biedt de schatten van oneindige rijkdom aan

De woorden die we misten om elkaar te kunnen begrijpen

En de kracht die nodig is om in harmonie te leven

En Île d'Orléans naar de Contrescarpe

Luisteren naar de mensen van dit land zingen

Het lijkt alsof de wind gevangen is in een harp

En dat hij een hele symfonie componeerde

En van Île d'Orléans tot Contrescarpe

Luisteren naar de mensen van dit land zingen

Het lijkt alsof de wind gevangen is in een harp

En dat hij een hele symfonie componeerde