Le mur de la maison d'en face - Yves Duteil

En regardant le mur

De la prison d’en face

J’entends tous les ragots

Et les bruits des autos

Boulevard Arago

Qui passent

Sur les toits des maisons

Qui servent d’horizon

Un bout de la tour Mont-

Parnasse

L’hiver on voit les gens

Dans les maisons d’en face

L'été les marronniers

Les cachent aux prisonniers

Et les bruits du quartier

S’effacent

Quand l'école a fermé

Combien ont dû penser

Au jour de la rentrée

Des classes

En regardant le mur

J’imagine à sa place

Les grillages ouvragés

D’un parc abandonné

Explosant de rosiers

Les grillages ouvragés

D’un parc abandonné

Où les arbres emmêlés

S’enlacent

En regardant le mur

De la prison d’en face

Le cœur un peu serré

D'être du bon côté

Du côté des autos

Je passe

Et du toit des maisons

Qui ferment l’horizon

Un morceau de la Tour

Dépasse

Kijkend naar de muur

Vanuit de gevangenis aan de overkant

Ik hoor alle roddels

En de geluiden van auto's

Boulevard Arago

passeren

Op de daken van de huizen

Die als horizon dienen

Het ene uiteinde van de Mont-tower

Parnassus

In de winter zien we mensen

In de huizen aan de overkant

Kastanjebomen in de zomer

Verberg ze voor de gevangenen

En de geluiden van de buurt

vervagen

Toen de school sloot

Hoeveel moeten er gedacht hebben?

Op de dag van terugkomst

Klassen

Kijkend naar de muur

Ik stel me in zijn plaats voor

Bewerkte hekken

Van een verlaten park

Exploderende rozen

Bewerkte hekken

Van een verlaten park

waar de verwarde bomen

Omarmen

Kijkend naar de muur

Vanuit de gevangenis aan de overkant

Het hart een beetje strak

Voor de zekerheid

Aan de auto kant

ik sla over

En van de daken van de huizen

die de horizon sluiten

Een stukje van de toren

ontlopen