Tu m'envoles - Yves Duteil

Tu n’es pas mon pays et pourtant c’est ici que je voudrais finir ma vie

Sur ton le o mes rves ont choisi leur maison

Une montagne l’horizon

Comme un arbre la mer quand parfois je me perds

Le courant me ramne en arrire

Voyageur solitaire, mes racines l’envers

Partout, j’ai le mal de ta terre

J’ai les ailes et le cњur d’un oiseau migrateur

Et mon vrai pays est ailleurs

J’ai besoin de sentir tes parfums m’envahir quand, la nuit, je dcolle

Tu m’envoles

Voyageur imprudent, j’ai cueilli en passant

Deux ptales ta rose des vents

Le premier pour partir, effacer les frontires

Le second pour garder ta lumire

J’ai toujours avec moi, tes visages et tes voix

Un chemin qui conduit vers toi

Une main de corail, dans la mienne o que j’aille

Ton chant pour guider mes pas

Jusqu’au bout du voyage, les oiseaux de passage

Restent fidles ton rivage

J’ai besoin de partir mais pour mieux revenir, libr sur parole

Quand tu m’envoles

J’ai du vent dans les veines et ton chant des sirnes

la fois, me libre et m’enchane

Naufrag volontaire, sans barreaux ni barrires

J’ai l’me jamais prisonnire

J’ai les ailes et le cњur d’un oiseau migrateur

Et mon vrai pays est ailleurs

J’ai besoin de sentir, tes parfums m’envahir, quand, la nuit, je dcolle

Les deux pieds sur le sol

J’ai besoin de sentir, la fentre s’ouvrir

Libr sur parole, tu m’envoles

Comme un arbre la mer, voyageur solitaire

J’ai le mal de ta terre

Libr sur parole, quand la nuit je dcolle, les deux pieds sur le sol

Tu m’envoles

Je bent mijn land niet en toch zou ik hier mijn leven willen beëindigen

Op jouw eiland waar mijn dromen hun thuis hebben gekozen

Een berg aan de horizon

Als een boom de zee als ik soms verdwaal

De stroom brengt me terug

Eenzame reiziger, mijn wortels ondersteboven

Overal, ik mis je land

Ik heb de vleugels en het hart van een trekvogel

En mijn echte land is ergens anders

Ik moet ruiken dat je parfums me binnendringen als ik 's nachts opstijg

Je neemt me mee

Roekeloze reiziger, ik koos terwijl ik passeerde

Twee bloemblaadjes jouw kompasroos

De eerste die vertrekt, wis grenzen

De tweede om je licht te houden

Ik heb altijd bij me, je gezichten en je stemmen

Een pad dat naar jou leidt

Een koraalhand, in de mijne, waar ik ook ga

Jouw lied om mijn stappen te begeleiden

Tot het einde van de reis, de vogels van de passage

Blijf trouw aan je kust

Ik moet weg, maar om beter terug te komen, voorwaardelijk vrij

Wanneer je me meeneemt

Ik heb wind in mijn aderen en je sirenelied

zowel bevrijden en ketenen mij

Vrijwillige schipbreuk, zonder tralies of barrières

Ik ben nooit een gevangene geweest

Ik heb de vleugels en het hart van een trekvogel

En mijn echte land is ergens anders

Ik moet ruiken, je parfums dringen me binnen, wanneer ik 's nachts opstijg

Beide voeten op de grond

Ik moet voelen, het raam open

Vrij op voorwaardelijke vrijlating, je vliegt van me weg

Als een boom de zee, eenzame reiziger

Ik mis je land

Paroled, wanneer ik 's nachts opstijg, beide voeten op de grond

Je neemt me mee