Sur le clavier du grand piano - Yves Duteil

Dans le silence de la nuit, je vois se drouler ta vie

Sur un vieux film en noir et blanc avec tes sњurs et tes parents

Dans ce bonheur en harmonie, leurs voix te parlent sans un bruit

Sur ces images un peu fragiles du temps o tout semblait facile

quel instant le film se casse, ici alors que tout semblait crit?

Vers quels tumultes et quelles frayeurs, depuis

Aura pu t’entraner la vie?

toujours fuir, l o l’amour t’attire

Toujours partir vers le meilleur du pire

Tu veux t’enfuir l o l’amour t’aspire

Ouvrir tes ailes o le dsir t’appelle

Sur le clavier du grand piano, une musique et quelques mots

Ont dessin ta vie entire avec ses ombres et ses lumires

De tes amours inacheves, tu fais des images enchantes

Qui nous emportent avec douceur dans la violence et dans la peur

quel endroit est-ce que tout casse un jour

Quand tu voudrais parler d’amour?

Et peu importe de brler ta vie, comme un enfant au paradis

Tu dois partir l o le feu t’attire, tu dois t’enfuir et ne plus revenir

Toujours partir l o l’amour t’aspire

Quitte souffrir, tu dois toujours t’enfuir

Entre les rires et les sanglots, l o ton cњur cherche ses mots

Il reste tant d’amour dire et de musique nous offrir

Tu nous as fait voler si haut en dposant sur ton tempo

Des oasis en plein dsert et des printemps pour tout l’hiver

Dans le silence de la nuit, je vois se drouler ta vie

Enrubanne comme un cadeau, sur le clavier du grand piano.

In de stilte van de nacht zie ik je leven zich ontvouwen

Op een oude zwart-witfilm met je zussen en je ouders

In deze gelukzaligheid in harmonie spreken hun stemmen geluidloos tot je

Op deze ietwat fragiele beelden van de tijd dat alles makkelijk leek

op welk moment breekt de film, hier toen alles leek te zijn geschreven?

Tot welke beroering en welke angsten, sinds

Had je je leven kunnen nemen?

vlucht altijd, waar liefde je aantrekt

Ga altijd voor het beste van het slechtste

Je wilt wegrennen waar liefde je zuigt

Open je vleugels waar verlangen je roept

Op het vleugeltoetsenbord, muziek en een paar woorden

Heb je hele leven getekend met zijn schaduwen en lichten

Van je onvoltooide liefdes maak je betoverende beelden

Die ons zachtjes wegvoeren in geweld en in angst

op welke plek gaat alles ooit kapot?

Wanneer wil je het over liefde hebben?

En het maakt niet uit of je je leven verbrandt als een kind in de hemel

Je moet gaan waar het vuur je trekt, je moet wegrennen en nooit meer terugkomen

Ga altijd waar liefde je ambieert

Stop met lijden, je moet altijd wegrennen

Tussen lachen en snikken, waar je hart naar woorden zoekt

Er is nog zoveel liefde te zeggen en muziek om ons te geven

Je liet ons zo hoog vliegen door op je tempo te dalen

Woestijnoases en bronnen voor de hele winter

In de stilte van de nacht zie ik je leven zich ontvouwen

Wikkel als een geschenk, op het vleugeltoetsenbord.