Nos yeux se sont croisés - Yves Duteil

Nos yeux se sont croiss, fallait-il que tu souffres?

Ton regard m’a sembl venu du fond d’un gouffre

Nous n’tions qu’au dbut, il fallait tenir bon

Et nous avons tenu ainsi quatre saisons

Nous restions souvent tard, ensemble son chevet

Au moment du dpart, ta maman t’embrassait

Nous nous prenions la main pour puiser du courage

Quelques instants sereins au plus fort de l’orage

Ton bb nous offrait en lumineux prsage

Le plus beau des soleils sur ce si lourd nuage

Tu les portes toujours tous les deux dans ton coeur

Les couvrant tour tour de larmes et de bonheur

Et tu les as ports l’un et l’autre bon port

Tu vois, la traverse nous a rendus plus forts

Moi, je t’ai vue grandir tout au long de la route

Et sourire en dpit des angoisses et des doutes

Ton petit a grandi, lui aussi, et tu pleures

En voyant ta maman le serrer sur son coeur

Et les nuages gris partis vers d’autres cieux

Le soleil s’est surpris briller dans tes yeux

Nos yeux se sont croiss

Onze ogen ontmoetten elkaar, moest je lijden?

Je blik leek me uit de bodem van een afgrond te komen

We stonden nog maar aan het begin, we moesten volhouden

En zo hielden we het vier seizoenen vol

We bleven vaak tot laat bij zijn bed

Toen je wegging, kuste je moeder je

We hielden elkaars hand vast om moed te putten

Een paar serene momenten op het hoogtepunt van de storm

Je baby gaf ons een helder voorteken

De mooiste zonnen op deze zware wolk

Je draagt ​​ze nog steeds allebei in je hart

Ze bedekken met tranen en geluk

En je hebt ze allebei veilig gedragen

Kijk, oversteken heeft ons sterker gemaakt

Ik, ik heb je onderweg zien groeien

En glimlach ondanks zorgen en twijfels

Je kleintje is ook gegroeid, en je huilt

Je moeder het aan haar hart zien knuffelen

En de grijze wolken gingen naar andere luchten

De zon betrapte zichzelf erop dat hij in je ogen scheen

Onze ogen ontmoetten elkaar