Ma terre humaine - Yves Duteil

Nous vivions comme des frères

au village de notre enfance

sur la place, on avait tout pour être heureux

quand les femmes au marché

ont porté des nouvelles de la guerre

elles avaient, ce jour-là, des larmes

plein les yeux

que font les miens loin du pays

pour quel enfer, quel dieu

et combien faudra-t-il encore de vies

À croiser le fer et le feu

si on pouvait recommencer

tout arrêter

Écrire l´histoire à notre idée

tout effacer

et que reviennent au moins

tous ceux qui sont trop loin

qui sont partis pour rien

poser les armes et vivre enfin

redevenir humains

quand les plaies sembleront fermées

il restera pourtant

au long des routes et sous les champs de blé

tant de bombes à retardement

pour les dégâts collatéraux

s´adresser au dernier bureau

au comptoir des bonheurs perdus

le guichet ne désemplit plus

les chemins vers la liberté

terrain miné

sont jalonnés d´emprisonnés

de voix étouffées

et de maisons désertes

aux rues abandonnées

dans des villages entiers

des otages aux vies menacées

pour leur couleur, leurs idées

terre humaine

tous les hommes ont un rêve

À partager autour de toi

ma terre humaine

que tous tes peuples se lèvent

et reviennent à la raison

pour vivre ensemble dans la paix

avec toi

si on voulait tout commencer

aujourd´hui

bâtir le monde à notre idée

trouver la paix qu´ils ont cherchée en vain

qu´ils ont cherchée si loin

pour nous offrir, un jour, enfin

des lendemains

sur la terre

sur ma terre humaine

nous vivions comme des frères

au village de notre enfance

sur la place, on avait tout pour être heureux

on avait tout pour être heureux

etre heureux

(Merci à Dandan pour cettes paroles)

We leefden als broers

in het dorp van onze kindertijd

op het plein hadden we alles om gelukkig te zijn

wanneer de vrouwen op de markt

bracht nieuws over de oorlog

ze hadden die dag tranen

oplettend

wat doen mijn mensen buitenshuis?

voor welke hel, welke god?

en hoeveel meer levens zal het kosten?

Om ijzer en vuur over te steken

als we opnieuw konden beginnen

stop alles

Schrijf geschiedenis op onze manier

wis alles

en dat komt tenminste terug

iedereen die te ver is

die voor niets is vertrokken

leg de wapens neer en leef eindelijk

weer mens worden

wanneer de wonden gesloten lijken

toch zal hij blijven

langs de wegen en onder de korenvelden

zoveel tijdbommen

voor nevenschade

ga naar het laatste kantoor

aan de balie van verloren geluk

de balie is altijd vol

paden naar vrijheid

mijnenveld

worden uitgezet in de gevangenis

gedempte stemmen

en verlaten huizen

naar de verlaten straten

in hele dorpen

gijzelaars met levens bedreigd

voor hun kleur, hun ideeën

menselijke aarde

elke man heeft een droom

Om om je heen te delen

mijn mensenland

laat al uw volkeren opstaan

en tot bezinning komen

om in vrede samen te leven

met jou

als we het allemaal wilden beginnen

vandaag

bouw de wereld op onze manier

vind de rust die ze tevergeefs zochten

dat ze zo ver hebben gezocht

om ons, op een dag, eindelijk aan te bieden

morgen

op de grond

op mijn mensenland

we leefden als broers

in het dorp van onze kindertijd

op het plein hadden we alles om gelukkig te zijn

we hadden alles om gelukkig te zijn

wees blij

(Met dank aan Dandan voor deze teksten)