Moi je refuse (avec Lisa) - Yves Duteil, Lisa

Parce que ma vie commence à peine et que j’espère

Pouvoir grandir dans l’espérance et la lumière

Parce que j’ai vu dans vos regards

Trop de détresse et trop d’espoirs

Et que je porte aussi la peur dans mon histoire

Je veux qu’on parle avec des mots que je comprenne

J' voudrais qu’on m’aime et qu’on m'écoute et qu’on m’apprenne

Je veux du vrai, je veux du tendre

Si l’on prétend qu’il faut attendre

Je suis confuse

Mais si c’est ça, moi, je refuse

Au nom du même sang qui coule dedans nos veines

Je veux partager ta confiance et non ta haine

Née Algérienne, Amérindienne

Bosniaque, Afghane ou Tibétaine

Je suis la sœur de ceux qu’on frappe ou qu’on enchaîne

Devant ces guerres qui se répètent à l’infini

Parfois, j’ai honte pour mes frères et je me dis

Que s’il faut fuir sa propre terre

Et vivre ailleurs en étrangère

Comme une intruse

Alors c’est clair, moi, je refuse

Je n’ai pas peur de l’avenir et je suis prête

À affronter tous les démons de la planète

De toute la force de mon âge

Avec mon cœur et mon langage

Pourvu qu’on m’aime

Alors j’avance et je m’engage

S’il suffisait d’avoir ma rage pour vous convaincre

Et de me battre pour savoir que l’on peut vaincre

Je pourrais même imaginer

Avec des mots à inventer

Rendre l’espoir au cœur des plus désespérés

Car si ma vie commence à peine et si je rêve

De rebâtir ce monde avant qu’il ne s’achève

Si j’ai puisé dans ton regard

Tant de bonheur et tant d’espoir

C’est pour abattre tous ces murs qui nous séparent

C’est pour qu’on parle avec des mots que tu comprennes

Pour être sûrs que l’on s'écoute et qu’on s’apprenne

Mais pour de vrai, mais pour de tendre

Et si c’est trop dur à entendre

Alors tant pis, je suis confuse

Mais je refuse

Et si devant l’adversité

Pareille à l’eau dans les écluses

La chanson des âmes recluses

Monte aussi vers la liberté

Que l’on m’excuse

Mais je refuse

Que l’on m’excuse

Moi, je refuse

Omdat mijn leven nog maar net begint en ik hoop

Om te kunnen groeien in hoop en licht

Want ik zag in je ogen

Te veel verdriet en te veel hoop

En dat ik ook angst in mijn verhaal meedraag

Ik wil dat we spreken met woorden die ik begrijp

Ik zou graag geliefd en gehoord willen worden en aan mij onderwezen willen worden

Ik wil echt, ik wil teder

Als je zegt dat je moet wachten

ik ben in de war

Maar als dat het is, weiger ik

In de naam van hetzelfde bloed dat door onze aderen stroomt

Ik wil je vertrouwen delen, niet je haat

Geboren Algerijns, Indiaans

Bosnisch, Afghaans of Tibetaans

Ik ben de zus van degenen die geslagen of geketend zijn

Voor deze oorlogen die tot in het oneindige worden herhaald

Soms schaam ik me voor mijn broers en denk ik bij mezelf

Dat als je je eigen land moet ontvluchten

En ergens anders wonen als een vreemdeling

Als een indringer

Dus het is duidelijk, ik, ik weiger

Ik ben niet bang voor de toekomst en ik ben er klaar voor

Om alle demonen op de planeet onder ogen te zien

Met alle kracht van mijn leeftijd

Met mijn hart en mijn taal

Zolang je van me houdt

Dus ik stap naar voren en doe mee

Als het genoeg was om mijn woede te hebben om je te overtuigen

En vechten om te weten dat we kunnen winnen

Ik zou het me zelfs kunnen voorstellen

Met woorden om uit te vinden

Hoop brengen in de harten van de meest wanhopigen

Want als mijn leven net begint en als ik droom

Om deze wereld weer op te bouwen voordat het eindigt

Als ik in je blik tikte

Zoveel geluk en zoveel hoop

Het is om al deze muren die ons scheiden af ​​te breken

Het is zo dat we spreken met woorden die u begrijpt

Om ervoor te zorgen dat we luisteren en leren

Maar voor echt, maar voor inschrijving

En als het te moeilijk is om te horen

Zo jammer, ik ben in de war

Maar ik weiger

Wat als in het gezicht van tegenspoed?

Als water in sluizen

Het lied van teruggetrokken zielen

Stijg ook op naar vrijheid

Neem me niet kwalijk

Maar ik weiger

Neem me niet kwalijk

Ik, ik weiger