Les savants les poètes et les fous - Yves Duteil

Pas besoin d’une boule de cristal

Pour voir que la Terre tourne mal

Pas besoin non plus d'être un foudre de guerre

Pour s’apercevoir que tout fonctionne à l’envers

Le plus fidèle reflet du futur

Il est dans la musique, la peinture

Le cinéma, la danse ou bien la littérature

On peut encore gommer pour effacer les ratures

Et loin des philosophes, des prophètes

Des tyrans, des empereurs d’opérette

Le monde appartient aux plus sages d’entre nous

Les savants, les poètes et les fous

Ce sont eux qui labourent, qui sèment et qui vendangent

Les vignes de nos rêves étranges

Et ce sont eux qui rallument, certains soirs de déprime

La petite étincelle d’espoir qui nous taquine

Chevaliers de l’imaginaire

Et navigateurs solitaires

Ils s’embarquent sans carte, sans guide et sans boussole

Pendant que, sur le quai, l’humanité se désole

Le soleil est au bord de l'éclipse

Et la nature humaine au bord de l’apocalypse

Mensonges, hypocrisie, faux-semblants, simagrées

Langue de bois, croix de fer et tout est consommé

Alors, de qui viendront à présent

Les messages, les présages qu’on attend

Si la vie fait confiance à ses meilleurs atouts

Des savants, des poètes et des fous?

Car ce sont eux qui labourent, qui sèment et qui vendangent

Les vignes de nos rêves étranges

Et ce sont eux qui rallument, certains soirs de déprime

La toute petite parcelle d’espoir qui nous ranime

Ni Bible, ni Coran, ni Thora

Ne pourront dessiner ce que demain sera

Mais les humains, je pense, ont ce pouvoir immense

Hérité du creuset des âges et des consciences

Le plus fidèle reflet du futur

Il est dans la pensée, l'écriture

Dans la page qui manque, dans l’esquisse, l'épure

On peut encore gommer lorsque la scène est trop dure

On pourrait tout changer pour demain

Bâtir un autre avenir de nos mains

Un monde où règneraient les plus sages d’entre nous

Un monde où règneraient les plus sages d’entre nous

Les savants, les poètes et les fous

Geen glazen bol nodig

Om te zien hoe de aarde kwaad wordt

Je hoeft niet eens een oorlogsbliksem te zijn

Om te beseffen dat alles achterstevoren werkt

De meest waarheidsgetrouwe weerspiegeling van de toekomst

Hij houdt van muziek, schilderen

Film, dans of literatuur

We kunnen nog steeds wissen om uitwissingen te wissen

En weg van de filosofen, van de profeten

Tirannen, operette keizers

De wereld is van de wijste onder ons

Geleerden, dichters en gekken

Zij zijn degenen die ploegen, zaaien en oogsten

De wijnstokken van onze vreemde dromen

En zij zijn degenen die het aanzetten, sommige slechte nachten

Het kleine sprankje hoop dat ons plaagt

Ridders van de Verbeelding

En eenzame zeelieden

Ze gaan aan boord zonder kaart, zonder gids en zonder kompas

Terwijl op de kade de mensheid treurt

De zon staat op het punt van verduistering

En de menselijke natuur op de rand van de apocalyps

Leugens, hypocrisie, pretenties, capriolen

Houten tong, ijzeren kruis en alles is verbruikt

Dus van wie komt er nu?

De berichten, de voortekenen die we verwachten

Als het leven zijn beste bezit vertrouwt

Geleerden, dichters en gekken?

Want zij zijn degenen die ploegen, zaaien en oogsten

De wijnstokken van onze vreemde dromen

En zij zijn degenen die het aanzetten, sommige slechte nachten

Het kleine sprankje hoop dat ons doet herleven

Geen Bijbel, Geen Koran, Geen Torah

Kan niet tekenen wat morgen zal zijn

Maar mensen, denk ik, hebben deze enorme kracht

Geërfd van de smeltkroes van eeuwen en geweten

De meest waarheidsgetrouwe weerspiegeling van de toekomst

Het zit in de gedachte, het schrijven

Op de ontbrekende pagina, in de schets, de blauwdruk

We kunnen nog steeds wissen als de scène te moeilijk is

We kunnen alles veranderen voor morgen

Een andere toekomst bouwen met onze handen

Een wereld geregeerd door de wijste onder ons

Een wereld geregeerd door de wijste onder ons

Geleerden, dichters en gekken