Les gens sans importance - Yves Duteil

Capo II

Ce sont des gens sans importance

Avec des gestes quotidiens

Qui font renatre l’esprance

Et le bonheur entre leurs mains

Ce sont des gens sans artifices

Qui vous sourient quand ils sont bien

Et vont cacher leurs cicatrices

Parmi les fleurs de leurs jardins

Ils ont le coeur un peu fragile

Et la pudeur de leurs chagrins

Leur donne un doux regard tranquille

Un peu lointain

Ce sont des gens sans importance

Et qui parfois ne disent rien

Mais qui sont l par leur silence

Quand ils sont loin

Moi j’ai le coeur en plein Dcembre

L’ami Pierrot s’en est all

En emportant mes chansons tendres

Et ton pass

Et tous les mots sans importance

Qui rsonnaient dans la maison

Mais qui sont lourds de son absence

Dans ma chanson

C’est peut-tre ceux-l qu’on pense

Quand la mort vient rder pas loin

En emportant notre insouciance

Un beau matin

tous ces gens sans importance

Avec lesquels on est si bien

Qui font renatre l’esprance

Et sans lesquels on n’est plus rien

Capo II

Het zijn onbelangrijke mensen

Met dagelijkse gebaren

Wie doet de hoop herleven?

En geluk in hun handen

Het zijn mensen zonder trucjes

Die naar je glimlachen als ze gezond zijn

En zullen hun littekens verbergen

Tussen de bloemen in hun tuinen

Ze hebben een klein kwetsbaar hart

En de bescheidenheid van hun verdriet

Geef ze een lieve rustige blik

een beetje afstandelijk

Het zijn onbelangrijke mensen

En die soms niets zeggen

Maar wie zijn er door hun stilte?

Als ze weg zijn

Ik, mijn hart is midden december

De vriend Pierrot is weg

Mijn tedere liedjes dragen

En je pas

En alle onbelangrijke woorden

Dat galmde door het huis

Maar wie zijn zwaar met zijn afwezigheid?

In mijn lied

Misschien zijn dit degenen die we denken

Als de dood dichtbij komt

Onze onzorgvuldigheid wegnemen

Een fijne ochtend

al die irrelevante mensen

We zijn zo goed met

Wie doet de hoop herleven?

En zonder welke zijn we niets