Les Corses - Yves Duteil

Ils ont toujours un village

Une histoire ou un surnom

Par les traits de leur visage

On sait presque d’où ils sont

La famille est de Favone

De Sartène ou de Porra

Et Dieu sait si l’eau est bonne

Dans les sources par là-bas

Si la porte est entr’ouverte

On peut apporter son cœur

L’amitié vous est offerte

Sans manières, avec bonheur

Dans le tonneau que l’on perce

Et l’agneau qui cuit déjà

Dans la myrte que l’on verse

Et les mots qu’on ne dit pas

C’est ici dans leur silence

Que je viens chercher la paix

La sagesse et l’insouciance

Pour y garder mes secrets

Je m’y sens comme en famille

Dans la chaleur d’autrefois

Quand les odeurs de revia

Se réveillent au feu de bois…

Quand l’histoire y prend les armes

Le bonheur s’y gagne aussi

La colère à fleur de larmes

Le cœur au bout du fusil

Le feu coulant dans leurs veines

Brûle aussi dans leurs mémoires

Pour fêter ceux qui reviennent

Au soleil de leur regard

Que les hommes y chantent ensemble

D’un seul cœur, et par magie

C’est l’amour qui les rassemble

Et l’espoir qui les unit

Et des siècles de révolte

De ferveur et d’harmonie

Donnent au miel qu’on y récolte

L’avant-goût du paradis

Ils sont porteur de légendes

Mais leur vie n’y suffit pas

Car leur mémoire est si grande

Qu’on y perd à chaque pas

Comme au cœur de la montagne

Lorsqu’au détour de la nuit

Leurs chansons vous accompagnent

Ils ressemblent à leur pays

Ils ont toujours un village

Un histoire ou un surnom

Par les traits de leur visage

On sait presque d’où ils sont

Et si l’argent, les misères

L’espérance ou bien l’amour

Leur font passer des frontières

Pour s’en aller sans retour

Ils sont Corses et ils le restent pour toujours

Ils sont Corses et ils le restent pour toujours

Ze hebben nog steeds een dorp

Een verhaal of een bijnaam

Door hun gelaatstrekken

We weten bijna waar ze vandaan komen

De familie komt uit Favone

Van Sartène of Porra

En God weet of het water goed is

In de bronnen daar

Als de deur op een kier staat

We kunnen ons hart ophalen

Vriendschap wordt je aangeboden

Zonder manieren, met geluk

In het vat dat we doorboren

En het lam dat al aan het koken is

In de mirte die wordt gegoten

En de woorden die we niet zeggen

Het is hier in hun stilte

Dat ik kom op zoek naar vrede

Wijsheid en roekeloosheid

Om mijn geheimen daar te bewaren

Ik voel me hier als familie

In de hitte van weleer

Wanneer de geuren van revia

Wakker worden bij het houtvuur...

Wanneer de geschiedenis de wapens opneemt

Geluk wordt ook gewonnen

Betraande woede

Het hart aan het einde van het pistool

Vuur stroomt door hun aderen

Brandt ook in hun geheugen

Om degenen die terugkeren te vieren

In de zonneschijn van hun blik

Laat de mannen daar samen zingen

Met één hart, en door magie

Het is liefde die hen samenbrengt

En de hoop die hen verenigt

En eeuwen van rebellie

Van vurigheid en harmonie

Geef aan de daar geoogste honing

Een voorproefje van het paradijs

Ze dragen legendes

Maar hun leven is niet genoeg

Omdat hun geheugen zo geweldig is

Dat we met elke stap verliezen

Zoals in het hart van de berg

Wanneer aan het begin van de nacht?

Hun liedjes begeleiden je

Ze lijken op hun land

Ze hebben nog steeds een dorp

Een verhaal of een bijnaam

Door hun gelaatstrekken

We weten bijna waar ze vandaan komen

En als het geld, de ellende

Hoop of liefde

Breng ze over de grens

Om te vertrekken zonder terugkeer

Ze zijn Corsicaans en dat blijven ze voor altijd

Ze zijn Corsicaans en dat blijven ze voor altijd