Le soleil sur l'agenda - Yves Duteil

Ce jour-là, c'était un soleil

Griffonné sur mon agenda

Le printemps faisait des merveilles, ce jour-là

J'étais bien, tu étais sereine

Et je sais qu'à cent lieues de là

J’ai dû faire beaucoup de peine, ce jour-là

L’amour fait de l'équilibre sur le fil de nos jours

On se prend pour un oiseau libre, et un jour

Un jour, on vous appelle «mon amour»;

On est deux, tout paraît moins lourd

Et la vie continue son cours

On pleure, puis on rit d’avoir eu si peur

On est bien jusqu’au fond du cœur

On vous appelle «mon bonheur»

Ce jour-là j’avais rendez-vous

Avec le reste de ma vie

Sans savoir qu’il était si doux, si joli

Aujourd’hui, c’est toujours pareil

Et depuis, sur mon agenda

Chaque année j’ajoute un soleil, ce jour-là

L’amour est en équilibre sur le fil de nos jours

On se prend pour un oiseau libre, et un jour

Un jour, elle vous appelle «mon amour»

Avec tant de douceur autour

Que la vie en suspend son cours

On meurt avec une infinie lenteur

On est deux jusqu’au fond du cœur

Elle vous appelle «mon bonheur»

Je venais retrouver mon cœur

Qui dormait à côté de toi

C'était un matin de bonne heure, souviens-toi

Ce jour-là, c'était un soleil griffonné sur mon agenda

Le printemps a fait des merveilles, ce jour-là

Die dag was zonneschijn

Gekrabbeld in mijn dagboek

De lente deed wonderen die dag

Ik was in orde, je was sereen

En ik weet dat honderd mijlen ver weg

Ik moet die dag veel pijn hebben gehad

Liefde balanceert tegenwoordig op de draad

Je denkt dat je een vrije vogel bent, en op een dag

Op een dag word je "mijn liefste" genoemd;

We zijn met z'n tweeën, alles lijkt minder zwaar

En het leven gaat door

We huilen, dan lachen we dat we zo bang waren

We zijn goed naar de grond van ons hart

Ze noemen je "mijn geluk"

Die dag had ik een afspraak

Met de rest van mijn leven

Zonder te weten dat hij zo lief, zo mooi was

Vandaag is het nog steeds hetzelfde

En sindsdien in mijn dagboek

Elk jaar voeg ik een zon toe, die dag

Liefde balanceert tegenwoordig op de draad

Je denkt dat je een vrije vogel bent, en op een dag

Op een dag noemt ze je "mijn liefste"

Met zoveel zoets om je heen

Laat het leven zijn loop opschorten

We sterven met oneindige traagheid

We zijn twee tot op de bodem van ons hart

Ze noemt je "mijn geluk"

Ik kwam om mijn hart te vinden

Wie sliep er naast jou

Het was een vroege ochtend, weet je nog

Die dag was zonneschijn op mijn dagboek gekrabbeld

De lente deed wonderen die dag