Le piano de Mélanie - Yves Duteil

Au plus profond de ma mémoire

Je l’ai cherchée sans la voir

Si son visage était doux

Son image était trop floue

Au plus profond de mon sommeil

Il n’y a qu’un grand soleil

Formant toile de décor

A la forme de son corps

Et sa silhouette s’anime

Et soudain je l’imagine

Elle ne vit que par mon rêve

Et du piano de Mélanie

Sous ses doigts qui prennent vie

S'élève une mélodie

… Je m'éveille et je l'écris

Diep in mijn geheugen

Ik zocht haar zonder haar te zien

Als haar gezicht lief was

Haar beeld was te wazig

Diep in mijn slaap

Er is maar één grote zon

Een achtergrond vormen

In de vorm van haar lichaam

En zijn figuur komt tot leven

En ineens stel ik me voor

Ze leeft alleen door mijn droom

En Melanie's piano

Onder zijn vingers die tot leven komen

Er klinkt een melodie

...Ik word wakker en ik schrijf het op