Le fataliste - Yves Duteil

Je suis devenu fataliste le jour o je l’ai rencontre

Elle avait le regard bien triste et plus rien ne l’intressait

Qui des deux a consol l’autre, et lequel tait le plus fou?

Qui des deux tait bon aptre?

Il s’en fallait pas de beaucoup

J’ai chant quelques chansons tendres composes au temps du bonheur

Et ses larmes m’ont fait comprendre que j’touchais le fond de son cњur

J’aurais pu ne plaire personne ou ne rien lui chanter du tout

Aujourd’hui serait monotone, il s’en fallait pas de beaucoup

Je suis devenu fataliste le jour o je l’ai rencontre

Elle avait le regard bien triste et plus rien ne m’intressait

Qui des deux a consol l’autre?

Moi, j’avoue que je n’en sais rien

Quelquefois le malheur des autres fait aussi le bonheur des uns

Et pardon si rien ne m’tonne: chaque jour me rend amoureux

Les chagrins que la vie nous donne, le bonheur les divise en deux

Quelquefois la vie n’est pas belle, l’avenir a l’air incertain

Le bonheur est une tincelle qui n’est belle que quand elle s’teint

Je suis devenu fataliste le jour oh je l’ai rencontre

Elle avait le regard si triste, et jamais je n’aurais pens…

J’aurais pu prendre une autre route, tre ailleurs, passer mon chemin

Le bonheur s’en irait sans doute attir vers d’autres destins

J’aurais pu prendre une autre route, tre ailleurs, passer mon chemin

Le plus drle, c’est sans aucun doute qu’aujourd’hui je n’en saurais rien

Ik werd een fatalist op de dag dat ik haar ontmoette

Ze zag er heel verdrietig uit en niets interesseerde haar meer

Wie van de twee troostte de ander, en wie was het gekker?

Wie van de twee was een goede apostel?

Het kostte niet veel

Ik heb een paar lieve liedjes gezongen die in gelukkige tijden zijn verzonnen

En haar tranen deden me beseffen dat ik de grond van haar hart raakte

Ik had niemand aardig kunnen vinden of helemaal niets voor hem kunnen zingen

Vandaag zou eentonig zijn, er was niet veel voor nodig

Ik werd een fatalist op de dag dat ik haar ontmoette

Ze zag er heel verdrietig uit en niets interesseerde me meer

Wie van de twee troostte de ander?

Ik, ik geef toe dat ik er niets van weet

Soms maakt het ongeluk van anderen ook het geluk van sommigen

En vergeef me als niets me verbaast: elke dag maakt me verliefd

Het verdriet dat het leven ons geeft, het geluk verdeelt het in twee

Soms is het leven niet mooi, de toekomst ziet er onzeker uit

Geluk is een vonk die alleen mooi is als hij vervaagt

Ik werd fatalistisch op de dag dat ik haar ontmoette

Ze zag er zo verdrietig uit, en ik had nooit gedacht...

Ik had een andere weg kunnen inslaan, ergens anders zijn geweest, mijn eigen weg kunnen gaan

Geluk zou ongetwijfeld aangetrokken worden door andere lotsbestemmingen

Ik had een andere weg kunnen inslaan, ergens anders zijn geweest, mijn eigen weg kunnen gaan

Het grappige is zonder twijfel dat ik er vandaag niets van zou weten